Dieptepunt is eerder uitgebracht als driedelige serie als Kobo Original en sinds kort dus ook als paperback in één verhaal. Dit is stiekem beter want dit is een boek dat erom vraagt in een ruk uitgelezen te worden. Het feest van Aimer moet het feest van het jaar worden, met als kers op de taart de vijfenzeventigste editie van het populaire blad. Dat het een onvergetelijk feest wordt is zeker, maar de reden waarom had niemand kunnen voorspellen. 

De spanning is al gelijk in het eerste hoofdstuk voelbaar als Sacha in een precaire situatie belandt. Daarna wordt een stapje terug in de tijd gedaan, naar aanloop van het feest en de gebeurtenissen die leiden naar dat eerste hoofdstuk. Het is een goede manier om de lezer gelijk te intrigeren. De perspectieven wisselen zich dan af tussen Sacha en haar collega Noor, die meegesleurd wordt in de problemen. Er wordt niet alleen een goed beeld gevormd van het complete verhaal, maar de beide personages krijgen zo ook diepgang. De overige personages worden door de ogen van hen beiden omschreven maar ook op deze manier is een goed beeld van hen te krijgen. De spanning is zoals gezegd direct aanwezig en blijft dit ook gedurende het hele verhaal, er is geen enkel moment dat de vaart afneemt en het blijft dan ook een verhaal dat de aandacht vast blijft houden. Naar het einde toe beginnen de draadjes te ontwarren en de plot blijkt onvoorspelbaar. Het zorgt voor nog een extra boost om door te lezen en de puntjes op de i te krijgen.