Volgens Ronald van den Broek werd hij geïnspireerd voor dit verhaal door het verhaal van een andere moordenaar. Hij heeft er helemaal zijn eigen draai aan gegeven en lijkt zich verdiept te hebben in deze categorie moordenaars. Hij neemt je mee in zijn gedachtewereld en de gebeurtenissen die ervoor zorgen dat het zover gekomen is. Is iemand zo geworden of zo gemaakt? In het mooie Zuid-Limburg vermengt hij het verhaal van de dader met het persoonlijke leven van de hoofdpersoon, Irisa. Zij stort zich op de moorden en probeert zo de reden van haar vertrek uit Amsterdam te vergeten. Fantoomzoon is een heel spannend verhaal, vooral omdat de derde moord even op zich laat wachten maar wel bekend is gemaakt op de achterflap. Dit werkt spanning verhogend, je weet namelijk dat er nog een moord komt. De beschrijvingen van de personen is best goed gedaan, je leert ze net genoeg kennen om eventuele reacties in te kunnen schatten, hoewel Irisa de lezer nog wel eens op het puntje van de stoel laat zitten met haar acties in de Limburgse mergelgrotten. Soms lijkt het onderzoek vast te lopen waardoor je als lezer ook door de fijne en directe schrijfstijl de onmacht van het rechercheteam voelt. Vanaf dat moment laat het verhaal je niet meer los. De plot zit dus goed in elkaar en vragen worden beantwoord.
Bezoekersreacties:
Wendy Wenning op 3 juni 2021:
Als de Amsterdamse rechercheur Irisa Romijn de leiding krijgt over een onderzoek, die meerdere moorden betreft, ziet ze totaal geen verband tussen de moorden, al lijkt deze er wel te moeten zijn. Een gewurgde puber, een CEO van een internationaal bedrijf die tijdens een seksavontuurtje overlijdt en een flamboyante ontwerper die tijdens een interview wordt geëlektrocuteerd. Terwijl Irisa zich op het onderzoek stort wordt ze tegengewerkt door de problemen met een officier van justitie en haar eigen demonen uit haar verleden. Maar de druk wordt steeds hoger, want het is een kwestie van tijd voordat er weer een nieuw slachtoffer zal vallen.
Op de cover van Fantoomzoon staat iemand gekleed in een hoody afgebeeld. Vermoedelijk de dader en ter hoogte van het gezicht staat de titel van het boek. De letters van de titel lopen gedeeltelijk in elkaar over en dit zorgt bij menigeen voor enige verwarring. Waarom er voor deze titel is gekozen zal later in het boek duidelijk worden.
Fantoomzoon verhaalt vanuit het heden en het verleden en er zijn twee verhaallijnen, waaronder die van Irisa. De hoofdstukken in het heden zijn genummerd door middel van Romeinse cijfers, de hoofdstukken in het verleden zijn voorzien van een datum en van een regel uit een songtekst. Songs waarvan een playlist is gemaakt op Spotify. Het vertelperspectief is vanuit de derde persoon. Irisa is een vrouw die veel heeft meegemaakt, maar dat maakt haar waarschijnlijk ook zo goed in haar werk. Al moet ze wel wennen nu ze tijdelijk een andere standplaats heeft, en ze ligt regelmatig overhoop met de mensen hier. De eerste hoofdstukken heeft de auteur benut voor een uitgebreide kennismaking met de personages, misschien iets te uitgebreid want is het wat lastig om gelijk goed in het verhaal te komen. De spanning komt ook wat moeilijk op gang.
Maar als er dan eenmaal een keerpunt komt, gaat de tot nu sluimerende spanning in Fantoomzoon gestaag omhoog. We leren steeds meer van de personages en hun gedrag wordt ook steeds begrijpelijker. Op dat moment komt ook de psychologie om de hoek kijken. Langzamerhand wordt ook duidelijk hoe gelaagd deze thriller is, en hoe knap Ronald van den Broek alles weer in elkaar heeft geweven. Er zijn thrillers die, zoals men zegt, vlot geschreven zijn. Fantoomzoon is niet zo’n thriller waar men door heen vliegt, maar een thriller die beetje voor beetje weet te veroveren met als hoogtepunt een knap staaltje psychologie. Een thriller die zijn kracht haalt uit herkenbare thematiek en waaruit blijkt dat de auteur over veel inlevingsvermogen beschikt.
In het nawoord lezen we dat Ronald van den Broek dit verhaal losjes heeft gebaseerd op de in Nederland relatief onbekende seriemoordenaar Archibald “Mad Dog” McCafferty, een Schotse immigrant in Australië. Een mooie zin uit het nawoord: ‘Al wil ik Fantoomzoon niet bestempelen als een recept om een seriemoordenaar te worden, het blijft fascinerend waar het wisselpunt tussen de engel en de duivel ligt.’
Oordeel:
