Van tevoren was me wel verteld dat het een enorm arbeidsintensief proces is, dus dat wist ik, maar ik heb het toch onderschat. Met name de laatste fase. Terwijl ik bezig was met het opzetten van mijn bedrijf – ik heb onlangs de overstap gemaakt van een baan in loondienst naar een freelancebestaan als tekstschrijver voor ondernemers – was ik ook mijn boek aan het afronden. Heel Nederland zat natuurlijk in lockdown, maar die laatste maanden zat ik in een zelfverkozen lockdown, een soort schrijfbubbel. Ik heb mezelf bewust zoveel mogelijk afgesloten van de buitenwereld. Heb nauwelijks mensen gezien of gesproken, nauwelijks het nieuws gevolgd, het was blik op oneindig en schrijven maar. Die focus had ik echt nodig.

Ik was niet geheel tevreden over met name de tweede helft van het boek. Na een spannend middenstuk liep de vaart er een beetje uit. Te veel mijmeringen en randgebeurtenissen, het was het net niet en ik voelde dat het beter kon. De redacteur deelde dat gevoel. Daarom hebben we ervoor gekozen om dat tweede deel helemaal om te gooien en zelfs personages te skippen, en ook een stuk van het eerste deel heb ik op de schop genomen. Daar kleefde wel een nadeel aan: ik vind het fijn om alle tijd te hebben om aan zinnen te schaven, om het manuscript echt op te poetsen. Die tijd was er dus niet meer, maar toch ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Het was even stressen, maar het heeft de tweede helft van het boek een stuk spannender gemaakt.

Het schuilhuis was door Xander Uitgevers aangeboden bij de inkopers van boekhandels. Zij waren overwegend enthousiast over de inhoud, maar iets minder over de omslag; die zagen ze graag iets warmer en ze vonden ‘m te weinig de sfeer van de Tweede Wereldoorlog uitstralen. Persoonlijk vond ik de cover mooi en ook goed bij het verhaal passen, maar met die signalen wilden we wel iets. De nieuwe cover die we hebben gekozen past ook goed bij het verhaal. Hij oogt romantischer, warmer en de tijdsgeest komt beter naar voren, dus ik denk dat het een goede keuze is. De villa van de vorige cover wordt nu op de binnenflap bedrukt. Leuk dat die behouden blijft, want dat is het huis in Lochem waar hoofdpersoon Victoria “woonde” (fictief). 

Wat mij betreft was dit geen eenmalig project. 😊 Ik heb een uitgewerkt plan voor een tweede boek liggen, een thriller, maar heb ook ideeën voor een historische roman. Ik had me voorgenomen om de komende weken even pauze te nemen van het schrijven, om na te denken over mijn tweede boek en me los te maken van Het schuilhuis voor ik aan iets nieuws begin, maar eigenlijk begint het nu alweer te borrelen. Waarschijnlijk zit ik aankomend weekend alweer te schrijven, haha.

Het schuilhuis is een boek waarin veel thema’s samenkomen. Keuzes maken, schuld, rouw, maar ook het hebben van een giftige relatie met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het is ook een soort ‘coming of age’-boek. Hoofdpersoon Victoria wordt in een paar maanden tijd volwassen, maar maakt ook op haar 93e nog een ontwikkeling door. Al met al is Het schuilhuis een historisch verhaal in een modern jasje, met thema’s die nog steeds actueel zijn. En verder… ik ben ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen om te debuteren, en ik hoop dat de cover, de flaptekst en wat ik erover verteld heb de lezers nieuwsgierig gemaakt hebben. :-)