Aftellen tot...Het schuilhuis
Rachel van Charante - deel 2
Door: Aline van Wijnen op 11 februari 2021

Duizenden mensen dromen ervan om een boek te schrijven. En zelfs als dat lukt, is het nog niet makkelijk om dat boek uit te geven. Debutante Rachel van Charante is dat mooi gelukt: 14 april verschijnt haar spannende roman Het schuilhuis. De lezers van Vrouwenthrillers krijgen een exclusief inkijkje in het proces van het maken van dit boek.



Sommige aspirant-schrijvers praten graag over het schrijven van hun boek, de anderen houden het liever voor zich. Wisten je vrienden en familie dat je aan een boek werkte? Hoe reageerden ze daarop?

Ik behoor tot die tweede categorie. ;-) Pas toen de eerste versie van mijn manuscript af was, heb ik het aan mijn dichtstbijzijnde familie en een handjevol goede vrienden en collega’s verteld. Omdat ik vreesde dat anderen het misschien wilden lezen, waar ik zelf nog niet klaar voor was, maar ook omdat ik vrij nuchter ben ingesteld. Ik dacht: ik moet het eerst maar eens waar zien te maken, voor ik rondbazuin dat ik een boek schrijf. Degenen die ik het vertelde reageerden positief verrast. Toch heb ik pas toen ik een boekcontract getekend had, aan anderen verteld over mijn schrijfproject en het op social media gedeeld. 

Die aanpak zou ik andere beginnende schrijvers trouwens helemaal niet aanraden. Af en toe krijg ik berichten van aspirant-schrijvers, die vragen om tips, of hoe ik het schrijfproces heb aangepakt. In een vroeg stadium op social media bekend maken dat je een boek schrijft heeft veel voordelen. Het is een gratis platform met een groot bereik, dus perfect om je boek te promoten. Daarnaast geeft het ook een stok achter de deur tijdens het schrijfproces. Zonde om dat te laten liggen.

Vorige keer vertelde je dat je vanaf 2018 bezig bent met het schrijven en herschrijven van Het schuilhuis. Je hebt manuscriptbegeleiding gehad en je manuscript laten redigeren door een onafhankelijke redacteur. Wat heb je ervan geleerd? Welke lessen zul je meenemen voor je volgende schrijfprojecten?

Vooral het gegeven ‘show, don’t tell’. Toen ik startte met schrijven had ik de neiging om te veel te willen uitleggen. Er zijn heel wat ‘darlings gekild’ voor de uiteindelijke versie. Ik startte met 113.000 woorden en het boek heeft er nu zo’n 83.500. 

Daarnaast ben ik erg lang bezig geweest met het bijschaven van het manuscript voor ik het naar uitgevers verstuurde. Eigenlijk te lang. Ik was (ben) ontzettend perfectionistisch, wilde een perfect manuscript versturen. Achteraf gezien heeft dat pietlutterige onnodig veel tijd gekost, want na de contractondertekening heb ik opnieuw veel herschreven. Dus qua proces zou ik dat de volgende keer anders aanpakken. 

 
Het schuilhuis is een historisch verhaal. Toch is het op Hebban ingedeeld bij thrillers en spanning. Waar zit dat thrillerelement in? Kun je dat aangeven zonder te spoileren?

Het schuilhuis is geen thriller waarbij het bloed van de pagina’s druipt, maar naast een flinke dosis romantiek zijn bedreiging en wraak wel terugkerende thema’s. Daar zit dat thrillerelement in. Om een concreet voorbeeld te noemen zonder te spoileren: hoofdpersoon Victoria gaat de strijd aan met een psychopaat, met alle gevolgen van dien. 

Hoewel Het schuilhuis op Hebban is ingedeeld bij thrillers en spanning, komt er straks ‘roman’ op de cover te staan. Dat zit zo.

Toen ik begon met schrijven heb ik het genre losgelaten. Ik heb het verhaal opgeschreven zoals het in mijn hoofd zat. Toen het eenmaal op papier stond waren de meningen van redacteuren en proeflezers verdeeld: de één vond het een thriller, de ander meer een roman. Het boek heeft veel elementen in zich: het is én heel spannend én romantisch, en dan is er nog dat historische aspect. Het is één passend geheel, maar het is niet in één hokje te drukken. Toen ik eenmaal met Xander Uitgevers in gesprek was, gaf directeur Sander Knol aan dat hij het toch meer een spannende roman vond. Het boek is op Hebban ingedeeld onder ‘thrillers en spanning’, terwijl er straks op de cover ‘roman’ komt te staan. Ach, uiteindelijk is dat genre maar een stickertje. Ik zou zeggen: ga het boek lezen en beoordeel zelf. ;-)


Een historisch verhaal vereist veel onderzoek. Geldt dat ook voor jou en hoe heb je dat aangepakt?

Klopt, ik heb veel research gedaan. In eerste instantie ben ik gewoon begonnen met schrijven. Pas als ik op een punt aanbelandde waarop ik niet wist hoe het historisch gezien gegaan was, deed ik research. Nadat de eerste versie af was heb ik elk detail gecheckt. Van de kleur van de parachutes van R.A.F.-piloten, tot aan wat er in de late oorlogsjaren op tafel werd gezet en allerlei organisatorische details over de Duitse Sicherheitsdienst. Er is over geen enkel onderwerp zoveel geschreven als over de Tweede Wereldoorlog, dus er was genoeg materiaal voorhanden. Ik heb documentaires gekeken, boeken gelezen en ik heb contact gehad met een militair historicus, Christ Klep. 

Verder speelt Het schuilhuis zich voor een deel in mijn woonplaats Lochem af. In de jaren ’80 is er een boek geschreven over Lochem tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daar kon ik veel leuke, bruikbare details uit halen, bijvoorbeeld welke films er in de zomer van 1944 in de bioscoop draaiden en wat er geschonken werd in horecagelegenheden.

Nog een paar maanden en dan ligt je boek eindelijk in de winkels. In welke fase van het uitgeeftraject zit je nu?

Op dit moment ligt het manuscript bij de persklaarmaker. Hij filtert er spel- stijl- en grammaticafouten uit en wijst aan waar zinnen te lang of te wollig worden. Op 15 februari krijg ik mijn manuscript terug en dan pas ik zijn bevindingen aan. Eind februari gaat het naar de corrector. Spannend, het komt dichtbij! :-)


Het komt steeds dichterbij en we zijn heel nieuwsgierig. Volgende maand stellen we nog een paar vragen aan Rachel en dan is het bijna zover!




    






Aline van Wijnen

Klik hier voor deel 1



Bezoekersreacties:
Website Security Test