Carien Touwen in gesprek met Michael Berg
Door: Carien Touwen op 24 december 2013

Michael Berg won eerder dit jaar de Gouden Strop voor Nacht in Parijs, zijn vijfde boek. Een mooie beloning voor de auteur die sinds 2008 flink aan de weg timmert in thrillerland. Berg stopte in 2004 met zijn werk als radiomaker en verhuisde naar het zuiden van Frankrijk om helemaal iets anders te gaan doen. In 2007 stortte hij zich op het schrijven: geen verkeerde keuze mogen we wel zeggen.


Portret Michael Berg (c) Dieter Ruys


In Nacht en Parijs treffen we Chantal Zwart, die we kennen uit drie andere thrillers van Michael Berg, in Parijs aan. Ze is dankzij een erfenis verhuisd en geniet van de vrijheid als freelance journaliste. Midden in de nacht krijgt ze een vreemd telefoontje een vage bekende uit Nederland. De jonge vrouw heeft zich in Parijs laten oppikken door een aantrekkelijke Fransman, maar de man is in bed onder haar handen doodgegaan. In paniek heeft ze het op een lopen gezet. Chantal ontdekt dat het gaat om een bekende Franse politicus en gaat op onderzoek uit. Dit is het begin van een heftige zoektocht naar de waarheid waarbij Chantal belandt in een wirwar van politieke machtspelletjes, familiegeheimen en keiharde criminaliteit.

Speciaal voor Vrouwenthrillers sprak Carien Touwen deze maand met Michael Berg, nu de rust in zijn leven een beetje is teruggekeerd en hij kan terugkijken op een uitzonderlijk goed 2013.

Eind mei won je de Gouden strop voor je boek Nacht in Parijs. Hoe was dat en hoe kijk je er op terug nu we een half jaar verder zijn?

Ik was in een soort van shock. Ik vond het een enorme eer om op de longlist te staan en daarna op de shortlist. Ik ging vervolgens naar Amsterdam toe met het gevoel dat dat alleen al leuk genoeg was. Ik werd daar echter compleet verrast toen mijn boek won. Het voelde echt als een cadeautje dat ik won en als een blijk van waardering voor mijn werk. De euforie van het winnen gaat na een maand natuurlijk wel liggen, maar elke keer als ik hier in huis langs het beeldje loopt komt dat gevoel even terug. Dan denk ik: nou, dat heb ik maar mooi gewonnen.

Wat is er allemaal met je gebeurd dankzij de Gouden Strop? Is de verkoop van je boeken omhoog geschoten? Had het ook effect op je andere titels?

Het boek was natuurlijk al een jaar oud toen ik de prijs won en ik had het gevoel dat 2013 een wat verloren jaar zou worden omdat er geen nieuw boek van me zou verschijnen. Ik was ergens al bang dat mensen me zouden vergeten, dat heb ik al snel omdat we helemaal in Frankrijk wonen. Maar het boek kreeg hierdoor echt een tweede leven. Natuurlijk is het maf dat je in de week nadat je zo’n prijs ontvangt evenveel boeken verkoopt als in het hele jaar daarvoor. Er vond echt een explosie plaats, Nacht in Parijs stond maar liefst 14 weken in de bestseller top 60. Het was goed voor mijn naamsbekendheid en ik hoop dat de boekhandels mijn naam hierdoor zullen onthouden. Ook voor de andere boeken was het gunstig, die zijn uitgebracht in midprice edities en dat loopt ook goed. Maar Nacht in Parijs ging dankzij de Gouden Strop echt als zoete broodjes over de toonbank, juist omdat het zo’n ideale titel is om op vakantie te lezen.

Er werd zelfs een ‘Bergetappe’ georganiseerd van lezingen langs boekhandels in Nederland. Hoe was dat?

Ik geef al enige jaren in de zomer lezingen in Frankrijk voor mensen die hier op vakantie komen en dat loopt erg leuk. Toen ontstond het idee dat ik dat ook wel eens in Nederland kon doen. Het werd bedacht door mijn uitgeverij The House of Books en zij hebben de organisatie hiervan gedaan en bepaald waar ik over mijn boeken kwam praten. Het was erg leuk, ik moest in korte tijd flink aan de bak. Het was natuurlijk wel heel anders dan het leven in Frankrijk op de boerderij, maar ik pas me gemakkelijk aan omdat ik vroeger ook zo’n hectisch leven heb gehad. Maar ik was wel blij dat ik daarna de rust weer in kon hoor.

Ligt de lat nog hoger nu je een prijs gewonnen hebt?


Nee, die lag al hoog. Om een voorbeeld te geven, toen Nacht in Parijs af was, ben ik vrijwel meteen begonnen aan een nieuw boek met Chantal Zwart als hoofdpersoon. Maar na een flink stuk te hebben geschreven voelde het niet goed, ik had het gevoel dat ik in herhaling aan het vervallen was. Ik vond dat het beter en spannender moest. Ik leg de lat bij ieder boek hoog, wil in ieder boek beter zijn. Dus na drie tot vier maanden schrijven, ben ik met dat boek gestopt en ben ik met een heel ander verhaal aan de slag gegaan.

Is dat het boek waar je nu aan werkt?

Nee, dat boek is af en komt in maart 2014 uit. De titel hiervan is Heller en het is een psychologische roman. Dit boek gaat over Tobias Heller, een grote tv-producent en een enorme ijdeltuit. Hij wordt ter ere van zijn zestigste verjaardag uitgenodigd voor een marathoninterview in het programma ‘een goed gesprek’. Dat had hij beter niet kunnen doen want tijdens het interview wordt hij geconfronteerd met zijn grootste geheim.

Een boek zonder Chantal dus. Gaat er nog wel een boek over Chantal Zwart komen?

Dat weet ik niet. Ik geniet erg van de vrijheid die ik heb als ik een totaal ander boek schrijf, ik begin bij een boek als Heller helemaal opnieuw. Ik kan hier toch weer andere dingen in kwijt. Ik merk dat ik steeds langer met een boek bezig ben en dan moet het ook spannend en interessant voor mezelf blijven. Met Heller was ik meer dan dertien maanden bezig. Maar wat betreft Chantal: ik zeg nooit nooit.

Als je zo lang aan een boek werkt, weet je dan van te voren precies waar het verhaal naartoe gaat?


Nee, toen ik met Heller begon had ik wel een goed idee, maar het lag niet vast. Het is een vrij ingewikkeld boek en ik kan niet zoveel zetten vooruit denken. Toen ik begon met Heller wist ik niet precies wat zijn geheim zou zijn. Dat geheim is ontstaan tijdens het schrijven. Alleen de setting lag voor mij echt vast, ik ging schrijven over iemand die door de televisie heel rijk en beroemd is geworden en die op televisie ook zijn ondergang zou beleven. Daarmee ben ik gaan schrijven en zo creëerde ik als vanzelf zijn persoon en bedacht ik zijn jeugd. Zijn jeugd speelt zich af in de jaren zestig en daarvoor zocht ik heel veel dingen op over die tijd. Ik schreef veel op en husselde die feitjes door elkaar en zo ontstond zijn verleden. Ik houd geen storyboard bij, het zit allemaal in mijn hoofd. Ik schrijf erg intuïtief en denk dat ik er dan vanzelf weer uit kom. En dat is meestal ook zo. Zelfs in het laatste hoofdstuk gebeurt er iets wat ik nooit verwacht had, wat mij dus ook verraste toen ik het schreef. Ik hoop dat de lezer net zo verrast wordt als ik zelf.

En voor de personages? Houd je voor hen een lijstje van feiten, kenmerken en karaktereigenschappen bij? Chantal Zwart gaat al vier boeken mee, dan moeten er geen verschillen ontstaan tussen boeken…

Nee, niet echt. Van Tobias Heller heb ik wel een CV gemaakt, zodat ik zijn werkhistorie helemaal ken. Chantal heb ik heel bewust naar Parijs laten verhuizen. Ik wilde van de plattelandssetting af, die kent iedereen nu wel. Ik wilde met haar de ‘grotemensenwereld’ in en Parijs biedt een ongekend aantal mogelijkheden. Dat gaf mij een hele verse start voor hetzelfde personage. Ik wilde een verhaal schrijven waarmee ik mezelf zou verrassen. Het werd hiermee veel groter en veel spannender.
Ik ben dan ook heel benieuwd wat mensen van Heller gaan vinden, omdat het toch weer heel anders is. Ik vind het echt mijn beste boek tot nu toe. Maar ik zal eerlijk zijn, dat zei ik ook over Nacht in Parijs en daarvoor over Hotel du Lac. Maar ik meen het; ik heb echt alles eruit gehaald wat erin zit, ik kan op dit moment niet beter en het is aan anderen om daarover te oordelen. Maar als ik het niet goed zou vinden, zou ik het niet inleveren. Misschien dat ik daarom wel steeds langzamer schrijf, ik wil steeds beter zijn. Ik schrijf zelden meer dan 600 woorden per dag.

Je hebt Chantal naar Parijs laten verhuizen omdat je meer mogelijkheden wilde. Hoe bevalt het jou na bijna tien jaar op het platteland? Ben je blij dat je die beslissing genomen hebt?

We hebben het huis al bijna twintig jaar en we zijn aan het rondkijken of we niet eens ergens anders willen wonen. Maar dat zal ook in Frankrijk zijn en ook op het platteland. We hebben hier zoveel grond en zoveel schuren dat het veel werk is om dat allemaal bij te houden. En ik word ook wat ouder dus zou het niet erg vinden om wat minder grond te hebben. Maar het buitenleven bevalt goed en voorlopig hoeven we ook niet dichter bij Nederland te wonen. Het heeft iets prettigs om in het buitenland te wonen. Ik blijf met mijn eigen taal bezig, maar kijk er toch op een andere manier naar en dat heeft echt wel wat. Verder is het voor mij ook wel goed om niet de hele tijd boekwinkels op de neus te kijken of mijn boek er wel ligt. Ik laat het hier helemaal los.

In Nacht in Parijs wordt een bekende Franse politicus vermoord. Je schetst geen mooi beeld van deze man. Waarom heb je voor zo’n type gekozen? Wil je hiermee iets duidelijk maken?

Ik wilde schrijven over machtspelletjes. Ik wil geen dominee zijn, maar vind het wel leuk dat je toch wat commentaar op de wereld in je boeken kunt stoppen. Maar ik hoop dat het er niet te dik bovenop ligt. Het gaat niet alleen om Franse politiek. Ik heb nogal een hekel aan zelfingenomen mannen die denken dat ze overal mee kunnen wegkomen. In Frankrijk heb je net iets meer van die types denk ik.
Het zijn dingen die mij bezig houden, meestal uit de actualiteit. Ik bewaar zulke feitjes en hoop dat ik er dan eens wat mee kan doen. Zoals het voorval van Sarkozy en de uitruiming van het Roma-kamp bij Stade de France. Dat is echt gebeurd, er is geen dode gevallen zoals in mijn boek, maar ik gebruik zulke dingen omdat ze mij bijgebleven zijn. Dit zijn geen dingen die ik hoef te verzinnen, die haat, dat populisme, dat bestaat allemaal en daar hoef ik maar weinig onderzoek naar te doen.
Dingen moeten voor mij wel kloppen. Ik verifieer alles wat ik schrijf, maar het hoeft niet precies te zijn. Ik ga niet kijken of een bepaalde boom wel ergens staat. Ik ken Parijs en ben er ook diverse keren geweest, maar ik ben dus niet zelf met een scooter door de Parijse straten gereisd. Dat hoeft niet.

Denk je vaak aan Chantal Zwart?

De laatste keer dat ik met Chantal bezig was, was anderhalf jaar geleden toen ik dat vijfde boek schreef wat niet is afgekomen. Nu ben ik nog met Heller bezig. Chantal liet ik zonder problemen los. Maar als ik rondrijd in de omgeving en langs het dorpje Monteil kom dan moet ik natuurlijk wel aan Chantal denken, want haar leven speelde zich in deze omgeving af. En er zijn meer van die plaatsen die voorkomen in mijn boeken, de hele streek is als decor gebruikt dus ik word regelmatig aan haar avonturen uit mijn boeken herinnerd. Ook als ik in de zomer hier lezingen geef, zie ik de mensen die daar op afkomen ook locaties opzoeken die in de verhalen over Chantal voorkomen. En dat is best leuk.

Je bent nu dik zes jaar aan het schrijven. Heeft het je gebracht wat je verwachtte?

Ik ben begonnen in 2007. Ik had toen geen idee van wat er allemaal bij komt kijken. Dat je je naast het schrijven met zoveel andere dingen moet bemoeien. Met de omslag van het boek, hoe ze het gaan uitgeven, maar ook moet je als schrijver via Twitter en Facebook een teken van leven blijven geven, ook als er niet meteen een nieuw boek is. Het is eigenlijk alsof je een soort boekwinkel hebt en voortdurend moet laten weten dat jij er ook nog bent. En dat heeft wel iets vermoeiends en iets gênants. Je kunt niet zomaar zeggen, ik ben er niet, ik ben aan het schrijven. Je moet van jezelf laten horen. Mensen vinden dat leuk, ze horen graag van me, maar ik blijf het een merkwaardig fenomeen vinden dat je voor je eigen PR moet zorgen. 
Het hoort er kennelijk bij tegenwoordig, het is bijna alsof de mens achter de schrijver belangrijker is dan de boeken van de auteur. Je moet meer kunnen dan alleen schrijven, je moet ook een acteur zijn, je moet kunnen optreden, je moet leuk genoeg zijn om uitgenodigd te worden voor een avondje praten, je moet over alles een mening hebben. En als je kunt zingen en piano kunt spelen is het helemaal mooi meegenomen. Ik ben ook muzikant geweest, dus heb daar niet zoveel moeite mee, maar het blijft raar dat een auteur dat allemaal maar moet tegenwoordig. Er is een enorme hang naar bekende Nederlanders en om alles over hen te weten en daar heeft dit verschijnsel mee te maken denk ik. (lacht) Ik heb dit gegeven gebruikt als inspiratie voor mijn roman Heller.

Maar het schrijven zelf, is dat wat je ervan verwacht had?

Dat is heerlijk. Het kost mij geen enkele moeite om elke dag weer achter de computer te kruipen. Het is fijn om het allemaal zelf te moeten doen; je bent niet afhankelijk van anderen, jij bepaalt het verhaal. En de vrijheid die je hebt is erg fijn. Je kunt met je computer ergens anders gaan zitten, je kunt verhuizen naar een ander land en toch hetzelfde werk blijven doen. En het is super dat ik er nu van kan leven, maar het gevoel van vrijheid is het belangrijkste. Dat was de belangrijkste reden om te stoppen met werken op een kantoor. Mijn kantoor is nu aan huis.  

De Gouden Strop is binnen. Wat zou je nu nog meer willen bereiken met schrijven?

Het gaat niet om het winnen van prijzen, het gaat erom dat ik goede boeken blijf schrijven. Daarnaast zou ik wel graag vertaald willen worden, het liefst in het Frans.

Er staan nu vijf boeken op je naam. Blijven de ideeën komen?


Ideeën genoeg, maar het gaat natuurlijk om de goede ideeën. Ik weet inmiddels dat als ik aan een boek begin dat ik heel veel materiaal moet hebben om er een rijk boek van te maken. Ik heb heel veel ideetjes en opzetjes liggen, maar veel van dat is te weinig voor wat ik aan het zoeken ben. Ik ga die ideetjes dan met elkaar in verband brengen en er vervolgens een voller verhaal van maken. Ik heb dus heel veel simpele gegevens nodig om die te combineren tot een diepgaand verhaal. Ik hoef niet perse twee boeken per jaar te schrijven, maar probeer wel de productie zo hoog mogelijk te houden. Maar het is pas af als het af is. Ik ben geen fabriek.
Ik ben nu wel bezig met wat nieuwe ideeën maar er staat nog niets op papier van een volgend boek. Heller is net ingeleverd.

Meer over Michael Berg vind je op: www.michaelberg.nl


Carien Touwen

Carien Touwen, schrijfster, uitgever en freelance redacteur & journalist, gaat elke maand voor VrouwenThrillers.nl in gesprek met een (vrouwen)thriller-auteur. Meer over Carien kan je vinden op haar website: www.carientouwen.com




Bezoekersreacties:
Website Security Test