Milou van der Will
Door: Diana op 10 september 2014

Milou van der Will brak in oktober 2010 door met haar debuut Rood licht. Inmiddels is ze van uitgeverij gewisseld en is thriller nummer drie een feit: In mijn bloed. Een boek met een secuur gekozen topic waar maar weinig auteurs zich aan durven wagen. Ik sprak met Milou nadat haar thrillerdebuut verscheen en was benieuwd hoe het nu met haar gaat.



In 2010 sprak ik je namens onze website en mijn laatste vraag was: Is Milou van der Will een naam om te onthouden? Het antwoord mag duidelijk zijn. Inmiddels prijken er drie boeken op je naam. Hoe is het je vergaan?

Het gaat lekker! In mijn bloed is inderdaad mijn derde thriller, maar tussendoor schreef ik ook nog de roman Een enkeltje Venus. In dat boek vertel ik het verhaal van een transvrouw, een verhaal dat zich niet leende voor een thriller, vond ik. En met In mijn bloed heb ik mijn spannendste boek geschreven tot nu toe.

Journalistiek ligt je overduidelijk aan het hart. Je bent freelance journaliste, interviewer en je combineert dit met het schrijven van fictie. Heb je hier een goede balans in gevonden?

Zeker! Ik kan erg genieten van de dagen waarop ik schrijf, of research doe voor mijn boek, maar als ik een leuke interviewopdracht krijg, heb ik daar ook veel zin in. En soms versterkt het een het ander, denk ik. Soms brengt een interview je op bepaalde ideeën, die op een later moment van pas komen in het schrijfproces. Het kan inspireren, voor een bepaald karakter, of interessant zijn als achtergrond. En soms ook niet hoor, dan is het gewoon alleen leuk.

In mijn bloed is een ‘Benthe Berg thriller’ staat er op het omlag. We mogen daaruit de conclusie trekken dat we nog meer over haar gaan lezen. Wat heeft je doen besluiten om vast te houden aan eenzelfde hoofdpersonage?


Ik ben van Benthe Berg gaan houden. Al vanaf het begin voelde ik dat er meer zat in haar als karakter. Bovendien is het schrijven vanuit het perspectief van een journaliste voor mij een perfecte manier om mijn boeken ook een inhoudelijke laag mee te geven. Ik probeer altijd een actueel, maatschappelijk thema aan te snijden, en dankzij Benthe kan ik dat nu op een toegankelijke manier doen. Ik streef ernaar om een page turner te schrijven, die stiekem toch nog eventjes in je hoofd blijft rondzwerven nadat je hem dichtslaat.

Hoe dichtbij of veraf staat Benthe Berg, de hoofdpersoon uit In mijn bloed, van jou af?


In personages zit altijd iets van jezelf, soms misschien zelfs meer dan je je realiseert. Maar in grote lijnen lijk ik volgens mij niet zo heel veel op Benthe.

Je hebt ervoor gekozen om een onderwerp aan te snijden dat met regelmaat het nieuws haalt en waarover we eigenlijk liever niets zouden willen horen en lezen als de realiteit anders zou zijn. Waarom wilde je juist hier over schrijven?


Ik hou er juist van om een actueel maatschappelijk thema aan te snijden, ook al is dat thema misschien niet populair. Dat deed ik met Rood licht (loverboyproblematiek), met Breekijzer (jonge inbreker) en met Een enkeltje Venus (transseksualiteit) ook al.
Misschien wil ik lezers wel een klein beetje aan het denken zetten: wat zou ík eigenlijk doen als ik Benthe was? Benthe denkt er over om wraak te nemen op de pedo in haar dorp, maar is dat dan de goede weg? Wat is goed en wat is fout? Ik geef het antwoord niet, dat mag ieder voor zich bepalen.

Het verhaal laat duidelijk zien hoe verschillend een gemeenschap en ouders reageren en handelen als het gaat om een zedenzaak waarbij de verdachte om pedofilie bekend staat waar hun kind slachtoffer van is geworden. Een buitenstaander denkt wellicht: iedere ouder wil toch gerechtigheid? Vond je het belangrijk om juist ook deze kant te belichten?

Iedereen reageert anders, inderdaad. Kom je weer op de vraag: wat is goed en wat is fout? Ik vind het altijd interessant om meerdere perspectieven te belichten. Aan elk verhaal zitten meerdere kanten.

Ben je nog ergens tegenaan gelopen tijdens het schrijven? Iets moeten aanpassen of om moeten buigen? Of stond alles direct zo op papier zoals je het in gedachten had?

Ik heb een stuk schematischer gewerkt aan dit boek en ik heb gemerkt dat het schrijven daardoor gemakkelijker werd. Maar om nou te zeggen dat ik alles in één ruk op papier had zoals ik het wilde hebben… haha… Nee, schrijven doe je in fases. Tussen de ruwe en de definitieve versie doorloop je nog best wat stappen.

Wat dient een hoofdpersonage in zich te hebben zodat de lezers hem of haar bijblijft?


Ik denk dat je als schrijver hoe dan ook een bepaald soort sympathie voor een hoofdpersonage moet creëren. Je moet een beetje gek op iemand worden. Dan kan dat karakter de gruwelijkste, domste of gevaarlijkste dingen doen... de lezer houdt stiekem toch wel van haar.

Wat heb je de afgelopen jaren zelf geleerd wat het schrijven van fictie aangaat? Heb je het idee dat je nog steeds groeit en in de afgelopen jaren bent gegroeid in dit vak?

Je groeit met elk boek en je leert elke dag opnieuw. Je blijft jezelf uitdagen en ontwikkelen, dat moet ook wel. Als het een invuloefening zou worden, dan is het voor jezelf ook niet leuk meer.

Waarom is In mijn bloed een thriller die we eigenlijk allemaal zouden moeten lezen?

Niemand móét van mij In mijn bloed lezen, hoor. Als je je maar realiseert dat je dan wel een knetterspannend te gek fantastisch geweldig niet normaal goed boek laat liggen... ;-)

Diana

- Wil je meer weten over Milou? Kijk dan op haar website.



Bezoekersreacties:
Mieke Schepens (57) op 10 september 2014:
Een mooi interview!

Website Security Test