Martine Kamphuis
Door: Karin op 17 november 2017

Onlangs verscheen haar derde Wynona Post thriller, Zondebok. Tijd om Martine Kamphuis een aantal vragen voor te leggen en aan Karin de eer.



Wanneer startte je met schrijven en wat schreef je?

Schrijven was voor mij altijd al een droom, als kind van 8 begon ik aan mijn eerste boek, maar dat liep na een paar pagina's vast. Daarna bleef de droom op de achtergrond aanwezig, tot ik op een gegeven moment besloot om één avond per week achter de computer te gaan zitten om te schrijven. Nadat ik met korte verhalen een aantal prijzen won, kreeg ik een kleine vier jaar later een contract voor mijn debuut.

Heb je naast schrijven nog andere passies? Wat zijn je hobby’s?

Tijd doorbrengen met dierbaren - familie en vrienden - is een passie, verder heb ik een volkstuin waar ik graag ben en ik heb altijd graag geknutseld en geklust.

Wederom is WP de hoofdpersoon in je nieuwste thriller Zondebok. In hoeverre lijken WP en jij op elkaar? Wat zijn de verschillen?

WP volgt net als ik jaren geleden haar opleiding in Utrecht, als ik haar door de straten van die stad laat fietsen of lopen, ben ik er in gedachten zelf ook. WP is kritisch, dat was ik vroeger ook, misschien wel te. Met het stijgen der jaren word ik gelukkig wat milder, maar vroeger ging ik geen enkel gevecht uit de weg.

Hoe verloopt je schrijfproces? Ben je een gestructureerde schrijfster die alles vooraf bedenkt of laat jij je verrassen door het verhaal? Waar schrijf je bijvoorbeeld?

Ik ben een ongestructureerde schrijfster, ik begin ergens, bij een personage of een situatie en als het goed is, gaat het verhaal stromen. Dat is het leukste van schrijven, als die 'flow' ontstaat. Ik schrijf in de huiskamer, middenin het tumult van het gezinsleven.

Wat is jouw grootste valkuil?

Bij het schrijven is dat te veel uitleggen. Dat leest helemaal niet prettig.

Het lijkt me niet moeilijk om te bedenken waar jij je inspiratie vandaan haalt, gezien het feit dat je als psychiater werkt. Komt daar ook daadwerkelijk je inspiratie vandaan en zo ja, herkennen mensen zichzelf in je boeken?

De geestelijke gezondheidszorg is een kleurrijke wereld, niet alleen vanwege de aandoeningen van de mensen die er hulp zoeken, maar ook omdat hulpverleners zelf soms bijzonder zijn. Niet voor niets heb ik in een aantal van mijn boeken psychiaters om laten brengen. Ik doe wel mijn uiterste best om te zorgen dat clienten zich niet zouden herkennen in mijn boeken. Ik zou het heel erg vinden als dat gebeurde, mensen moeten er van uit kunnen gaan dat ik vertrouwelijk omga met wat ik van ze weet.

In Zondebok zien we WP zich verder ontwikkelen. Weet jij al wat er in een volgend boek met haar staat te gebeuren? Hans en zij draaien een beetje om elkaar heen. Wordt het iets tussen die twee?

Een volgend verhaal staat al in de startblokken, de werktitel is Overmacht. Maar ik ga natuurlijk niet verklappen wat daar in gebeurt!

Naast thrillers schrijf je ook verhalen voor de jeugd. Wat heeft je voorkeur en ziet je schrijfproces voor de verhalen er anders uit dan wanneer je thrillers voor volwassenen schrijft?

Allebei is leuk om te doen. Op dit moment ben ik wat de kinderboeken betreft met een paar historische verhalen bezig. Er is net een boekje uitgekomen over een Belgisch jongetje dat tijdens de eerste wereldoorlog naar Nederland vlucht. Volgend jaar verschijnt een verhaal over een joods meisje dat samen met andere kinderen na Kristalnacht naar Engeland gestuurd wordt. Die historische verhalen zijn erg leuk om te schrijven, het dwingt tot het doen van research en dat is altijd een verrijking. Maar ik verheug me ook op het verder gaan met WP. Het is soms moeilijk kiezen wat het eerste aan bod moet komen.

Welk dier zou je willen zijn en waarom?

Dat is makkelijk, ik zou graag een vogel willen zijn, een met sterke vleugels, zodat ik lange reizen kan maken. Waarom? Ik heb altijd van vogels gehouden, ik heb er ook een heleboel (na een uit de hand gelopen experiment met nesthokjes).

Je moet kiezen: je werk als psychiater of auteur. Wat kies je?

Ook dat is makkelijk: psychiater. Aan psychiaters is een tekort, dat kan je van schrijvers niet zeggen!

Waar sta je over 5 jaar? Je wens, je droom?

Over vijf jaar hoop ik nog steeds te schrijven. In mijn werk als psychiater hoop ik dan de opleiding tot psychotherapie supervisor afgerond te hebben zodat ik mijn enthousiasme voor het werk over kan brengen op jonge mensen en hopelijk hen tot steun kan zijn, zoals mevrouw Baruch dat is voor WP. En natuurlijk hoop ik dat de mensen die voor mij belangrijk zijn dan nog steeds deel uitmaken van mijn leven.

Karin



Bezoekersreacties:
Website Security Test