Joy Fielding
Door: Annette op 25 januari 2009

Heel positief verrast was ik na het lezen van het nieuwste boek van Joy Fielding: Dodelijke ambitie. Het boek gaat over de dertigjarige Charley die probeert voor zichzelf en haar twee kinderen het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Daarbij wordt ze door de lezers van haar columns op de huid gezeten en ook haar beroemde zussen zorgen ervoor dat Charley de lat hoog legt voor zichzelf. Maar dan krijgt Charley de kans om een boek te schrijven over het kindermeisje dat vastzit voor de moord op twee kleine kinderen.

Dit is de spannende component van het boek, maar eigenlijk draait het boek het meest om Charley en hoe ze met de wereld zoals deze is weet om te gaan. Joy gaf ons een paar zeer openhartige antwoorden op onze vragen over haar nieuwste boek en haarzelf! 

1. Charley is bang dat men haar oppervlakkig vindt. Ze wil liever diepzinnig gevonden worden, vooral door haar vader. Is dat herkenbaar voor jou? Hoe was jouw vader toen je jonger was?

Joy:
Ik denk dat we, net als de meeste schrijvers van populaire fictie, vaak voelen dat we niet het respect krijgen dat we verdienen, dus misschien lees je dit terug in hoe Charley tegen haar eigen columns aankijkt. De gedachte heerst, ten onrechte, dat als iets veel amusementswaarde heeft het nooit betekenisvol kan zijn, en je ziet schrijvers van populaire fictie zich dan ook vaak inspannen om respect af te dwingen, met name bij recensenten.
Wat mijn vader betreft: ondanks dat we vaak onenigheid hadden in mijn jongere jaren, konden we grotendeels erg goed met elkaar overweg, en we zijn zelfs dichter naar elkaar toegegroeid toen we niet langer onder één dak leefden. Hij was een heel intelligente, creatieve man, niet altijd makkelijk, maar wel iemand die altijd mijn talent stimuleerde, geheel in tegensteling tot Charley's vader.

2. Charley wil beoordeeld worden om wat ze kan, en niet om hoe ze eruit ziet. Wil jij een feministische schrijfster zijn door te schrijven over sterke vrouwen?

Joy:
Ik vind mezelf zeer zeker een feministisch schrijver, en eigenlijk vind ik het een beetje raar om te praten over zulke dingen in deze tijd. Alle denkende vrouwen zijn vanzelfsprekend feministen. We willen dezelfde rechten en willen onze mening laten horen over dingen die ons bezighouden. Ik vind vrouwen geweldig - sterk, slim, grappig, veerkrachtig, neurotisch, ingewikkeld, zorgzaam, egoistisch, verbazingwekkend, etc. etc. De vrouwen in mijn verhalen zijn normaalgesproken behoorlijk sterke vrouwen die opeens in een levensveranderende of zelfs levensbedreigende situatie belanden en hieruit te voorschijn komen met een beter besef van hun identiteit en eigenwaarde. Mijn doel is om vrouwelijke karakters neer te zetten waarmee lezers, vooral vrouwelijke lezers, zich kunnen identificeren. Het zijn geen supervrouwen; het zijn gewone vrouwen in vaak buitengewone omstandigheden, die worstelen met wie ze werkelijk zijn.

3. Ik vond het leuk om mijn eigen favoriete zangeres ook in Charley's lijstje te zien (Faith Hill). Van wat voor muziek houd jij? Houd je ook van Country music?

Joy:
Country music is heel lang mijn favoriete muziek geweest. Het heeft het onschuldige en de uitbundigheid van de vroege rock 'n roll.

4. Dodelijke ambitie is niet zo 'thriller-achtig' als je andere boeken. Het gaat meer om de familie-relaties. Heb je dit bewust gedaan, of ging het verhaal als vanzelf een andere richting in?

Joy:
Ik heb mezelf nooit een echte thriller-schrijfster gevonden. Hoewel er altijd wel een soort mysterie in mijn boeken zit (waarom lezen we anders fictie, als we niet een of andere diepere onbekende waarheid willen ontdekken?) heb ik me altijd meer druk gemaakt om de grotere problemen rond familie en relaties. Waarom mensen dingen doen interesseert me meer dan wie wat gedaan heeft. Met dat als uitgangspunt, sommige verhalen lenen zich er toch beter voor om in thriller- of mysterie-vorm geschreven te worden, zoals Fatale schoonheid en De huurster. Andere boeken, zoals Vriendinnen tot in de dood, kun je net zo goed een huiselijk drama noemen als een thriller, hoewel ik wel hoop dat ze allemaal page-turners zijn.

5. In de twee boeken die ik van je gelezen hebt speelt de moeder van de hoofdpersonage een grote rol, beide keren op een negatieve manier. Gebruik je dit thema in al je boeken? Wat was de rol van jouw moeder toen jij een jaar of 30 was?

Joy:
De moeder-dochter relatie staat absoluut centraal in al mijn boeken, hoewel ik het niet met opzet doe. Maar toch kom ik hoe dan ook elke keer weer op dit onderwerp terecht. Ik denk dat het de meest ingewikkelde relatie is die er bestaat, en ik vind het fascinerend, vooral omdat ik zelf twee dochter heb.
Mijn eigen moeder was absoluut geweldig. Ik aanbad haar. Ze was echt mijn beste vriendin, en ik denk dat het feit dat ze stierf toen ik pas 31 was, slechts een paar maanden na de geboorte van mijn oudste dochter, er voor een groot deel de oorzaak van is dat dit onderwerp telkens weer terugkomt in mijn boeken. Ik ben duidelijk nog steeds op zoek naar mijn moeder.

6. Wat is jouw fascinatie met vrouwen en 'psychologische thrillers' ? Waarom heb je gekozen dit soort boeken te schrijven?

Joy: Ik ben altijd van mening geweest dat de belangrijkste functie van fictie is om te vermaken. Ik geloof ook dat als je echt de waarheid over de mens wilt begrijpen, dat je fictie moet lezen. Non-fictie is de feiten; goede fictie raakt aan de kern, aan de waarheid. Dus probeer ik beide te combineren. Ik wil het echte verhaal over wat vrouwen bezielt vertellen, en dat op een zo onderhoudend mogelijke manier, en ik denk dat psychologische thrillers de beste manier zijn om dat te doen. Ik houd van goede thrillers en ik houd van boeken die me volledig in beslag nemen, terwijl ik iets leer over andere mensen en dus ook meer over mezelf.

7. Je komt uit Canada en je hebt ook een huis in Florida. Waar schrijf je het liefst?
 
Joy: Ik schrijf het liefst in Canada, mijn hele kantoor is daar, en ik ben eraan gehecht. Florida is voor mij vooral een plek om uit te rusten, te lezen en te denken. Het weer is in Florida normaalgesproken veel te mooi om binnen te gaan zitten om te werken.

8. Is er nog iets dat je kwijt wilt over jezelf of over Dodelijke ambitie?

Joy:
Ik denk dat ik waarschijnlijk al teveel verteld heb. Jullie vragen waren interessant en persoonlijker dan de vragen die ik normaal gesproken krijg. Het enige dat ik nog zou willen toevoegen is dat ik hoop dat men plezier beleeft aan Dodelijke ambitie en dat men mijn boeken met plezier blijft lezen.

Annette



Bezoekersreacties:
Website Security Test