Nathalie Pagie
Door: Karin op 20 april 2018

Onlangs is Rio Grande, het derde deel met de personages Tara en Diego, verschenen. Karin las het boek en legde Nathalie een aantal vragen voor.



Ik verlang soms naar een hutje op de hei’  

 

Is je schrijfproces veranderd t.o.v. je eerste thriller?

Ik schrijf nu aan mijn zesde boek, dat in het najaar uitkomt. Dat doe ik nog steeds in mijn tuinhuisje op een oude computer zonder internet. De omschrijving van mijn personages plak ik met plakband op mijn bureau, net als de tijdslijn van het verhaal en de hoofdstukindeling. Dat is al zes boeken hetzelfde. Maar natuurlijk zijn er ook dingen veranderd. Waar mijn debuut (De Toneelclub) één hoofdpersoon had, werk ik in mijn laatste boeken met minstens vijf belangrijke karakters en weef ik meerdere verhaallijnen door elkaar. Daardoor gebeurt er meer, is de spanning voortdurend voelbaar en word je als lezer meer verrast. Je moet meters maken om ergens goed in te worden. Schrijven vergt naast taalgevoel en fantasie ook discipline en doorzettingsvermogen. Ik denk dat ik het aardig onder de knie begin te krijgen. 

Waar komen je lugubere ideeën vandaan?

Tja, geen idee. De enige verklaring voor de lugubere details in mijn verhalen is misschien dat ik, zolang ik me kan herinneren, al spannende boeken lees en enge films kijk. Als kind genoot ik bijvoorbeeld van de bizarre fantasie van Roald Dahl, later van de Harry Potter-reeks (op onderdelen ook zeer luguber) en weer later van Stephen King. Dat heeft me geinspireerd. Vaak blijven de lugubere details uit een verhaal me het meest bij, die vind ik fascinerend. Wat drijft een mens tot misdaad? Waarom zou je een ander pijn doen? Waar komt die drift vandaan? En waarom kan de een zich inhouden en gaat de ander zich te buiten? Interessant.  

Rio Grande is inmiddels het derde boek waarin Tara en Diego de hoofdrol spelen. In hoeverre lijken Tara en Diego op jou? En welke eigenschappen van hem of haar zou jij ook willen bezitten?

Tara en Diego zijn allebei een stukje van mij of van wie ik zou willen zijn. Tara gaat het liefst haar eigen gang, maar kan zich daardoor ook eenzaam voelen. Dat herken ik. Verder is het een stoer wijf dat recht op haar doel afgaat en zich weinig aantrekt van wat anderen van haar vinden. Die eigenschap zou bij mij wat sterker aanwezig mogen zijn :). Diego is een lieverd, hij doet veel voor anderen, maar komt af en toe in de knel met zijn eigen behoefte aan vrijheid en avontuur. Heel herkenbaar voor mij! Met een druk gezinsleven en de eisen die ik mezelf stel, verlang ik soms naar een hutje op de hei, maar ergens weet ik dat zo’n hutje ook niet zaligmakend is… 

Weet je al waar je volgende thriller zich gaat afspelen en gaan Tara en Diego hierin weer de hoofdrol spelen?

Jazeker! Mijn volgende thriller verschijnt al dit najaar. Het wordt een standalone die zich afspeelt in de sneeuw van Göteborg, Zweden. Tara en Diego laat ik even met rust, zij mogen volgend voorjaar weer los, op een zeer tot de verbeelding sprekende locatie: Hawaii! Ik schrijf nu dus twee boeken per jaar, een nieuwe uitdaging. 

Ga je op vakantie naar ieder land waarin je het verhaal laat afspelen? 

Dat is wel de bedoeling. Ik was al twee keer op Aruba geweest voor ik Paradijsvogels schreef. De Ardennen en Andalusië (uit Casa Familia) ken ik ook vrij goed. Mexico (Rio Grande) bezocht ik ooit één dag, tijdens een rondreis door de USA. Voor dat boek heb ik dus veel research via internet moeten doen, maar liever snuif ik de sfeer ter plekke op. Daarom ga ik in november naar Hawaii☺. Ik neem deel aan de Writers Conference die daar plaatsvindt, maar natuurlijk ga ik het eiland ook verkennen. Het lijkt me een schitterende setting voor een nieuw spannend avontuur met Tara & Diego. 

Een van de onderwerpen uit Rio Grande is een motorbende - Kan jij zelf motorrijden?

Ja, ik heb mijn motorrijbewijs en zit liever op een motor dan in een auto, al is dat inmiddels al te lang geleden. Het geeft me een enorm gevoel van vrijheid. Een roadtrip maken op de motor door een mooi land, zoals Tara doet in Rio Grande, lijkt me fantastisch.

Wat is je lievelingseten?

Haha, leuke vraag! Ik ben een lekkerbek en denk vaak aan eten. Ik heb met mijn man twee cursussen Italiaans koken gevolgd en vind het heerlijk zelf pasta te maken, met eigen pesto, of kip in sinaasappelsaus, en toe pruimen met walnoten in rode wijn. Het water loopt me in de mond! Maar van chocola en een gewoon ‘frietje met’ word ik ook altijd blij. 

Wat is je droom?

Dat al mijn volgende boeken bestsellers worden en prijzen winnen! Als schrijver wil ik graag een groot publiek bereiken. Ik schrijf verhalen, omdat er geen leuker vak bestaat en omdat ik mensen wil raken. Casa Familia stond in de Bestseller Top 60 en won de Thrillzone Award voor Beste Nederlandstalige thriller 2017. Dat voelt als erkenning voor mijn werk en dat maakt me een gelukkig mens. Ik hoop dat Rio Grande het ook goed zal doen en heb daar alle vertrouwen in; het is echt een lekker smeuig en spannend boek. 

Welke vraag hoop je dat een lezer nooit aan je zal stellen?

Lezers mogen alles vragen! Al heb ik vast niet altijd een antwoord. Iemand vroeg me eens met wie ik samen een boek zou willen schrijven. Dat is makkelijk: met niemand! Een van de charmes van het schrijven is juist om het alleen te doen. Niets is lekkerder dan je opsluiten, in je eentje, om je fantasie de vrije loop te laten en met niemand rekening te hoeven houden. Mijn verhalen deel ik heel graag met anderen, maar schrijven doe ik lekker alleen. 

Ik wens alle volgers van Vrouwenthrillers veel spannend leesplezier. Hasta la Vista!

Karin



Bezoekersreacties:
Website Security Test