Wat betekent de titel Het kind in mij voor jou persoonlijk én binnen het verhaal?
Iedereen denkt soms aan het kind in zichzelf, maar in dit geval is het voor mij niet persoonlijk. Het betreft vooral personage Axelle Dubois, omdat ze het kind in zichzelf kwijtraakt. Toch is er nog een reden, maar om niet te spoileren kan ik er verder helaas niets over zeggen.
Welke uitdagingen kwam je tegen bij het schrijven van dit specifieke boek en hoe heb je deze overwonnen?
Nou, niet alles was appeltje-eitje. Het is namelijk al vijf jaar geleden dat het idee voor dit boek in me opkwam, maar ik was destijds druk bezig met een nieuw deel van de VT-reeks. Die heb ik eerst afgeschreven en zelfs nog een, maar toen deel 7 was verschenen vond ik het tijd om VT8 even op pauze te zetten (ik was daar wel al mee begonnen) om in Het kind in mij te duiken. Daar had ik al vrij veel voor geschreven (niet aan te raden om met meerdere thrillers tegelijk bezig te zijn) en ik moest voor mijn gevoel opnieuw beginnen. De grootste uitdaging is dat het nieuwe personages zijn. Sanne, Luca en Will uit de VT-reeks zijn zo bij me gaan horen, dat ik zonder veel problemen in hun leven duik, maar in het geval van Het kind in mij waren Axelle, Skye en Katherine vreemden die ik nog moest leren kennen. Laten we zeggen dat we samen veel tijd hebben doorgebracht ;-)
Zonder al te veel te verklappen: wat was de moeilijkste scène om te schrijven, en waarom?
De moeilijkste kan ik niet vertellen (dikke spoiler) Wat ik ellendig vond was research doen naar vermiste kinderen. Verschrikkelijk, wat je dan allemaal tegenkomt.
Veel lezers zijn fan van jouw fantasyreeks met Jeremy Jago en natuurlijk de VT serie met Sanne, Luca en Will.
Wat is de verwachting van deze standalone thriller?
Ik durf niet te jinxen haha, maar ik wil wel zeggen dat ik vertrouwen heb in dit boek. Dat komt ook door de geweldige samenwerking met Alexander Roessen (uitgever van Neckar) redacteur Irmaria Pennekamp en Wil Immink Design, ik ben ontzettend blij met de prachtige cover.
Is het schrijfproces van Het kind in mij anders verlopen dan bij je eerdere werk? Was er iets dat je hebt losgelaten of juist anders hebt aangepakt?
Er zat veel tijd tussen het eerste woord en het laatste. Zoals ik hierboven al vertelde komt dat ook omdat ik met de VT-reeks bezig was. Ik moest echt mijn reeks (lees: personages) loslaten om verder te gaan met deze standalone.
Heb je vaste rituelen tijdens het schrijven? Dingen je die altijd doet voordat je begint, zoals muziek luisteren of een bepaalde plek opzoeken?
Voordat ik begin zorg ik alles gedaan te hebben wat ik wilde/moest doen, zodat mijn focus 100% bij het verhaal ligt. En dan kan de pret beginnen!
Wat doe je op een dag dat je niet schrijft – of komt dat niet voor 😊
Héle spannende andere dingen. Het huishouden, boodschappen, de was, dat soort leuks haha. Nu vind ik boodschappen doen fijn omdat ik die elke week met mijn dochter doe, heel gezellig. Daarna samen lunchen, heerlijk. Ik mag graag kokkerellen, lezen, in huis rommelen, muziek luisteren, kletsen met familie en vrienden, beetje shoppen. Zeker in het weekend met mijn man, dan gaan we altijd de hort op en ergens lekker een broodje eten. Zeer relaxt. Ik schrijf niet (meer) dagelijks omdat mijn lastige lijf dat niet wil. Artrose, fibromyalgie, waardeloze restless legs, soms doet alles zeer en zit vast, maar ik red me prima, hoor. Alleen niet, zoals vroeger, úren achtereen en dagenlang schrijven. Ik heb er een balans in gevonden.
Dilemma’s:
Nooit meer een thriller schrijven of nooit meer een thriller lezen?
OMG. Wat een afgrijselijke rotvraag.
Ik weet niet hoelang ik in staat zal zijn te schrijven, dus om die reden zou ik zeggen niet meer een thriller schrijven. Maar hé, ik kan natuurlijk ook een ander genre kiezen om te schrijven, want je noemt alleen thriller haha.
Altijd moeten schrijven in een volle koffietent met rumoer op de achtergrond of in complete stilte?
Complete stilte. Ik zit graag alleen in mijn gedachten, zonder enige afleiding.
Je nieuwste boek wordt verfilmd, maar je hebt geen invloed op het script of je mag het script volledig schrijven, maar de film komt nooit uit?
Ik heb nog wel vertrouwen in de mens en zou het een eer vinden. Dan maar geen invloed.
Hoe reageer je op feedback of recensies? Wat is bijvoorbeeld de mooiste reactie die je ooit van een lezer hebt gekregen en waarom raakte die jou?
Ik wil altijd leren, ook al is een recensie een harde noot om te kraken. Ik moet tot mijn geluk zeggen dat ik meestal positieve recensies krijg. Daar moet je nooit aan wennen en dat doe ik ook niet, ik ben altijd zenuwachtig en opgelucht als ik zie dat het positief is, dat iemand genoten heeft van mijn verhaal. Dankbaar ook. Ik heb Het kind in mij opgedragen aan twee geweldige dames, die helaas zijn overleden. Met beide had ik meteen een klik toen ik ze voor het eerst ontmoette, nu alweer jaren geleden. Wilma Hogervorst, de schat, heeft ooit eens geholpen toen ik de standalone In onschuld schreef. Daarvoor noemde ik haar in het dankwoord en dat vond ze te veel eer. Daar slaat de tekst: ‘nooit te veel eer voor jou’ op. Ze was ook altijd mijn steun als het om mijn katten ging. Ineke van der Jagt was ook zo’n lieverd. Altijd een gezellig praatje, bloemen en kaarten als ik weer een nieuw boek presenteerde. Zij raakten mij en worden erg gemist.
Wat kunnen de lezers in de toekomst nog van je verwachten? Een nieuwe VT? Of weer een stand-alone? Of een heel ander genre?
Dat wordt VT8. Wat ook leuk is om te vertellen is dat voorafgaand de hele reeks een nieuwe jas krijgt. Het wordt dus één geheel als reeks en alles onder de vlag van uitgeverij Neckar. Plot en dergelijke blijft natuurlijk hetzelfde, wel mag ik zinnen en dergelijke herzien. VT1 Virtuele tango is natuurlijk mijn eerste en in de loop der jaren heb ik wel het een en ander geleerd. Inmiddels heb ik VT1 herzien (met veel plezier) en wordt VT2 Verboden tranen de volgende. Ik vind het echt heerlijk om door mijn oude delen te gaan. Als de delen zijn herzien schrijf ik verder aan VT8 en ik hoop dat alles eind 2026 klaar is voor de lezers.
