Marleen Hartog
Door: Wendy op 11 september 2019

Skoftig is de debuutthriller van Marleen Hartog. VrouwenThrillers.nl was uitgenodigd deel te nemen aan de blogtour rond dit boek. Wendy las het boek en legde daarna Marleen een aantal vragen voor.





Wie is Marleen Hartog, kun je wat over jezelf vertellen? 

Marleen is een vijfendertigjarige vrouw met een voorliefde voor lezen en schrijven. Woont samen met haar man en zoon in een houten huisje in de natuur. Dat is een zeer beknopte omschrijving van mezelf en mijn grote liefdes. Toch is er meer waar ik gek op ben: reizen, lachen, wandelen, sushi eten, goede gesprekken voeren en thee drinken. Ik ben introvert en heb een rustige persoonlijkheid, maar vanbinnen is dat een heel ander verhaal. Ik zit altijd vol met creatieve plannen en ideeën, die ik het liefst allemaal tegelijkertijd uitvoer. Stop daarbij nog eens een flinke voorkeur voor thrillers; dan heb je een gering idee gekregen van wie ik ben. 

Wat doe je zoal in het dagelijks leven? 

Schrijven! Ik doe dit vanuit huis en dat geeft me veel vrijheid, wat ik heerlijk vind. Ik heb van het schrijven van boeken mijn werk gemaakt. Een droom die deels is uitgekomen. Deels, want ik ben nog niet waar ik wil zijn, maar daar werk ik hard aan. Wanneer mijn zoon op school zit en in de avonduren ben ik dus meestal bezig met mijn bedrijf. 

Skoftig zou jouw eerste boek worden, maar toch zijn er eerst andere boeken van jouw hand verschenen. Wat is de reden hiervan? 

Ik had een jaar de tijd genomen om Skoftig te schrijven. In dat jaar raakte ik zwanger en tijdens de 20-wekenecho bleek dat mijn zoon net als ik geboren zou worden met een schisis (gespleten lip, kaak en gehemelte). Daar kwamen heel wat gevoelens bij kijken en die ben ik van me af gaan schrijven. Er bleek geen actueel boek over dit onderwerp op de markt te zijn. In eerste instantie wilde ik hier geen boek over schrijven. Weer zo’n moeder die zo nodig een boek over haar kind moet schrijven… Maar ik wist dat ik hier veel mensen mee zou kunnen helpen. Ik had immers de ervaring vanuit twee perspectieven: die van mezelf en die als moeder van een kind met schisis. Uiteindelijk werd Geboren met een schisis – Zo moeder, zo zoon mijn eerste boek. Daarna kwam het leven nog tweemaal tussendoor. Toch werkte ik op de achtergrond al die tijd door aan Skoftig. Achteraf gezien klopt het; ik heb eerst de ervaring kunnen opdoen die ik nodig had om me nu volledig op thrillers te kunnen richten. 

Wat is jouw inspiratie geweest voor Skoftig

De regio waar ik ben opgegroeid. Qua locatie zocht ik het eerst in Azië, alleen was ik daar zelf destijds nog nooit geweest. Ik kreeg de tip om het boek dicht bij mezelf te houden, ondanks dat het fictie is. Die tip heb ik letterlijk genomen. Ik ben teruggegaan naar het dorp in West-Friesland (NH) waar ik ben opgegroeid. Daar heerst een eigen cultuur en sfeer die ik in het verhaal heb verwerkt. De kermis in die regio is voor veel mensen het hoogtepunt van het jaar. Skoftig speelt zich dan ook af tijdens het kermisweekend in Wervershoof. 

Had je alle lijntjes al van tevoren bedacht of ontstonden deze tijdens het schrijven? 

Ik heb gekozen voor een verhaal met veel personages en verhaallijnen. Dit alles valt uiteindelijk precies in elkaar. Om dat voor elkaar te krijgen moest ik het plot van tevoren uitdenken. Elk hoofdstuk heb ik samengevat in een paar steekwoorden of zinnen. Verder heb ik cv’s gemaakt van de belangrijkste personages. Dat was mijn houvast; een vast stramien met daarbinnen nog genoeg ruimte voor het creatieve proces. Ik wist alleen nog niet hoe het verhaal zou aflopen. Best spannend, want bij een thriller vind ik dat van groot belang. Het einde ontstond op natuurlijke wijze en klopte gelukkig meteen. 

Wat trekt jou aan in het donkere van de mens? 

Ieder mens heeft een lichte en een donkere kant. Het is maar net op welke knoppen er gedrukt wordt om een van die kanten de overhand te laten nemen. Ik vind het fascinerend hoe de psyche van de mens werkt. Er is nog zoveel niet bekend! Soms beangstigt me dat, maar ik laat me er vooral door inspireren. Wat is er voor nodig om die donkere kant naar boven te krijgen? Op papier kan ik me daarin uitleven. Niet gek dus dat ik bewust heb gekozen voor het schrijven van psychologische thrillers. 

Lees jezelf graag? Zo ja, wat lees je het liefst? 

Ook qua lezen gaat mijn voorkeur uit naar thrillers. Ingrid Oonincx, Corine Hartman, Nathalie Pagie, Ellen Lina. Mijn favorieten over de grens zijn onder andere Sophie Hannah, Harlan Coben en Tess Gerritsen. Daarnaast lees ik graag boeken over persoonlijke ontwikkeling en businessboeken. De klassieker Think and grow rich van Napoleon Hill is mijn favoriet. 

Laat je je ook inspireren door andere auteurs? Zo ja, welke? 

Ja. Bijvoorbeeld door Jussi Adler Olsen, Stephen King en Judith Visser. Allen op verschillende vlakken. Toen ik jonger was leek het me geweldig om te kunnen schrijven in de stijl van bepaalde auteurs. Die auteur veranderde af en toe, afhankelijk van wat ik op dat moment las. Dat maakte me echter alleen maar onzeker. Hoe kan ik ooit zó schrijven?! Tijdens het schrijven van mijn eerste boek vond ik gelukkig mijn eigen schrijfstem. Me laten inspirerend door andere schrijvers helpt me om mijn eigen stem te ontwikkelen. 

Wat hoop je dat de mensen van Skoftig zeggen? 

Dat ze ervan genoten hebben en uitkijken naar mijn volgende thriller. Ik wil mensen een paar fijne uren (ont)spanning brengen. De reacties tot nu toe zijn heel positief. Net als bij mijn andere boeken hoor ik dat mijn schrijfstijl heerlijk wegleest. De opbouwende feedback die ik krijg en wat ik ook in sommige reviews teruglees, concentreert zich voornamelijk op een bepaald ding. Heel fijn overigens, want als ik iedere keer iets anders hoor, maakt dat het boek in zijn geheel zwakker, denk ik. Dit minpunt – dat er heel veel personages zijn en dit, zeker in het begin van het boek, het verhaal voor sommige lezers lastiger te volgen maakt – is iets waar ik destijds bewust voor gekozen heb. Sowieso kun je natuurlijk niet alle lezers tevredenstellen, ieder heeft zo zijn eigen smaak en voorkeur. Wel is het iets dat ik meeneem bij het schrijven van mijn volgende thrillers. Niet dat ik veel personages als zal vermoorden voor ze überhaupt opgevoerd worden, maar ik kan op bepaalde punten wel andere keuzes maken. 

Ben je al bezig met een volgend boek? Zo ja, zou je een tipje van de sluier kunnen oplichten?

Ja, deze maand ben ik daadwerkelijk begonnen met schrijven. (Broeden op het verhaal deed ik al veel langer.) De titel is Spiegeleffect en gaat over een vrouw die door bepaalde gebeurtenissen beseft dat ze zichzelf nooit echt gekend heeft. Ze besluit zichzelf gedurende een reis naar Thailand op nietsontziende wijze te vinden. Haar pad kruist met dat van een seriemoordenaar… Naast een spannend verhaal wil ik in dit boek afrekenen met alle uitgemolken clichés die je in thrillers en horrorfilms tegenkomt. Dit ga ik op een bijzondere, eigenwijze manier doen. Wordt vervolgd! 

Wil jezelf nog iets kwijt aan onze lezers? 

Lezen is dromen met je ogen wijd open. Blijf altijd dromen! Thrillers kun je wellicht beter vergelijken met nachtmerries, dus mocht je zin hebben in een psychologische nachtmerrie, lees gerust Skoftig en laat me weten wat je ervan vindt. Reclamemodus uit: blijf lezen – welk boek dan ook, blijf dromen en maak je dromen waar. Het is het waard.

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test