In gesprek met ...Daniëlle Disser
Door: Wendy Wenning op 14 juli 2022

Onlangs las ik Volmaakte onschuld van Daniëlle Disser. Een overtuigend debuut en ik kijk dan ook uit naar het toekomstige vervolg. Benieuwd naar deze auteur, legde ik haar een aantal vragen voor.




Wendy: Wie is Daniëlle Disser, wil je wat over jezelf vertellen?

Daniëlle: Ik ben geboren in 1970, getrouwd met grote liefde Paul, heb twee bonusdochters, twee snoezen van poezen en we wonen op het eiland Voorne-Putten. Ik ben een nogal ondernemend type en zit altijd vol met ideeën. Naast mijn fulltime baan als Executive Assistant en burn-out preventiecoach schrijf ik dus graag, maar heb ik vorig jaar ook zeven maanden lang een B&B met veel succes gerund. Dienstverlening zit in mijn genen, en dat is wat ik het liefste doe: mensen blij maken. Ik hoop dat ik nu heel veel mensen blij mag maken met mijn thrillerdebuut!

Wendy: Wat heeft jou geïnspireerd tot het schrijven van Volmaakte onschuld?

Daniëlle: Het klinkt misschien heel gek, maar toen ik me drie jaar geleden wat minder goed voelde en Paul en ik op vakantie waren op Ibiza, vroeg ik me na het lezen van een fantastisch boek verwonderd af hoe schrijvers aan hun inspiratie komen. En terwijl ik het azuurblauwe zeewater in liep doemde het verhaal van Julia en Mark op in mijn hoofd, van voor tot achter, inclusief de visualisatie van het omslag en de titel van het boek. Het was er gewoon ineens. Nog diezelfde middag stond het eerste hoofdstuk op papier, en negen maanden later was de ruwe versie klaar. En nu, drie jaar later, is het boek overal online te bestellen en duikt Volmaakte onschuld langzaamaan in steeds meer winkels op!

Wendy: Kun je wat meer over het boek vertellen?

Daniëlle: Volmaakte onschuld beschrijft het leven van Julia en Mark. Ze hebben een heerlijk leven samen met hun zevenjarige dochtertje Evie, en als Mark promotie krijgt en ze naar een andere stad verhuizen, beginnen ze vol goede moed aan hun nieuwe avontuur. Voor Julia betekent het echter ook een vlucht, ver weg van haar stalker. Het opbouwen van een leven in een onbekende stad met onbekende mensen valt Julia zwaarder dan ze had kunnen bedenken, en al snel krijgt ze hulp van hun bloedmooie buurvrouw Leah. Tussen de twee vrouwen ontstaat al snel een hechte vriendschap, maar is Leah wel zo onschuldig als ze zich voordoet? Als na drie maanden ook Julia’s stalker opduikt in haar nieuwe woonplaats krijgt Julia burn-outverschijnselen en stapelen de gebeurtenissen zich in een rap tempo op. Pas als ze ternauwernood aan de dood ontsnapt, durft Julia de waarheid onder ogen te zien. Hoe ver kan iemand gaan om zijn doel te bereiken? En welk duister geheim mag nooit aan het licht komen? Haat, liefde, woede, onmacht, jaloezie, obsessie en opoffering zijn één van de vele emoties die in het verhaal verwerkt zijn. Emoties waar we graag ver bij vandaan blijven in ons eigen leven – behalve de liefde dan natuurlijk – maar waar we allemaal van smullen om over te lezen – ik in ieder geval wel 😊

Wendy: Heb je altijd al een boek willen schrijven?

Daniëlle: Werkgerelateerd heb ik altijd veel geschreven, en zo’n 14 jaar geleden heb ik ook een paar jaar lang de redactie van een raskattenvereniging gevoerd. Inspiratie om een boek te gaan schrijven ontstond voor het eerst 12 jaar geleden. Ik zat in een heel andere fase van mijn leven, en het verhaal waar ik toen mee bezig was heb ik nooit afgemaakt. Maar 3 jaar geleden, toen het verhaal van Julia en Mark in mijn hoofd opdoemde, wist ik: dit boek gaat er komen. Ik voelde het ook heel sterk. Als het even niet lukte, en geloof me, dat is vaak genoeg gebeurd, liet ik het schrijven even voor wat het was en pakte ik het daarna weer op. Maar de drive om dit boek uiteindelijk uit te geven is er aldoor geweest. Geloven in jezelf en steeds je doel voor ogen houden is het enige dat nodig is om uiteindelijk de top van de berg te bereiken. Want daar vergelijk ik het schrijfproces mee; soms gaat het makkelijk en vliegen de woorden over het scherm, en een dag later krijg je amper één pagina gevuld. Gewoon door blijven gaan en niet opgeven is het belangrijkste. En visualiseren helpt ook echt enorm. Het gevoel toen ik voor het eerst mijn boek in handen had is onbetaalbaar! 

Wendy: Zijn er overeenkomsten tussen jou en de hoofdpersonages? Zo ja, welke en waarom?

Daniëlle: Haha, ja, die zijn er zeker. Maar tijdens het schrijven heb ik hier totaal niet bij stilgestaan. Mensen die mijn boek hebben gelezen en mij goed kennen zeggen dat allemaal. Ze herkennen mij in Julia, en toen ik erover na ging denken wist ik dat het klopte. Blijkbaar heb ik onbewust elementen van mezelf aan het karakter van Julia toegevoegd. Het zorgzame bijvoorbeeld. Ik ben een pleaser, vind het fijn als mensen het naar hun zin hebben. En een enorme perfectioniste. Maar dat kan me soms ook flink in de weg zitten weet ik uit ervaring. Op mijn 24ste heb ik een flinke burn-out gehad, hoewel er toen nog niet over burn-out werd gesproken, en zo’n zes jaar geleden liep ik bijna opnieuw tegen de lamp. Maar gelukkig was ik toen op tijd omdat ik de signalen herkende. Ik ben nog steeds perfectionistisch, maar kan tegenwoordig wel makkelijker loslaten. En net als Julia ben ik ook altijd positief ingesteld. Ik geef bijna iedereen het voordeel van de twijfel – noem het soms naïef, en daardoor word ik ook wel eens teleurgesteld. Maar dat laatste neem ik dan maar graag voor lief.

Wendy: Ben jijzelf een lezer? Zo ja, heb je ook favorieten of is er een auteur die jou in het bijzonder inspireert?

Daniëlle: Mijn favoriete auteur is B.A. Paris. Haar verhaal is zo’n successtory. Op haar 50ste debuteerde ze met Achter gesloten deuren, één van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Haar debuut werd een wereldwijde bestseller. Ook haar andere boeken vind ik fantastisch, hoewel haar eerste boek echt briljant is. De boeken van Esther Verhoef en Nicci French vind ik ook heerlijk om te lezen, en boeken van Lisa Gardner bijvoorbeeld. Ik ben ook heel lang fan geweest van de boeken van Karen Slaughter en Karen Fossum, maar het hangt ook heel erg van het moment af waar ik zin in heb. Eerlijk gezegd lees ik de laatste tijd veel te weinig omdat ik het zo druk heb. Hopelijk van de zomer in de hangmat in de tuin 😉

Wendy: Was het moeilijk om het boek/de boeken in de winkel te krijgen? Te laten uitgeven? Hoe is dat verlopen?

Daniëlle: Vanaf het begin wist ik: ik wil mijn boek zelf uitgeven. Het aanbod van schrijvers is zo enorm, en zeker in Coronatijd, dat ik geen zin had om te leuren langs uitgevers. Ik hoorde verhalen om me heen dat het soms vier tot zes maanden duurt voordat je wat hoort, en daarnaast wilde ik de regie volledig in eigen handen hebben en houden. Ik kocht het boek Hoe schrijf je een bestseller van Maria Genova, en vroeg haar mijn boek te redigeren. Tegelijkertijd benaderde ik Paris Books, een uitgever voor self publishers. Onder de vlag van Paris Books heb ik mijn boek uiteindelijk uitgegeven en via hen kwam ik in contact met een fantastische vormgeefster (Ellen Langendam) en een goede drukker. Daarnaast heeft mijn lieve collega Mariëlle Klein die beëdigd vertaalster is mijn boek aan correct Nederlands onderworpen. Ik wilde namelijk wel een perfect product afleveren en geen half werk. Ook werd er een persbericht en marketingplan voor me gemaakt, en met het marketingplan werk ik iedere dag. Maar dat de boekpromotie zoveel tijd in beslag zou nemen had ik niet verwacht. De eerste weken was ik er bijna 24 uur per dag mee bezig, maar ik merk dat het wel zijn vruchten afwerpt. Ook duikt mijn boek langzaam maar zeker in steeds meer boekhandels op, hoewel ze nog op twee handen te tellen zijn hoor. Maar het begin is er. En wat me verbaast is dat boekhandels me met open armen ontvangen als ik hen vraag of ik een signeersessie mag organiseren, juist omdat me was verteld dat boekhandels erg terughoudend zijn. Mijn eerste signeersessie op zaterdag 2 juli was een groot succes, zowel voor de Primera waar ik toen stond als voor mezelf. Ik ga dus op toernee, en ik neem mee … 😊 De data en lokaties zal ik binnenkort op de socials communiceren, en ik hoop heel veel lezers te mogen ontmoeten!

Wendy: Ben je ook ergens bang voor? Bijvoorbeeld een dier of insect?

Daniëlle: Van grote spinnen! Vreselijk! Alleen al als ik eraan denk staan de haren op mijn armen overeind. Gek eigenlijk, want ik denk dat die spin banger is van mij dan andersom, maar die poten, brrrrr. Ik zal ze echter nooit doodmaken, dat vind ik zielig. Ze zijn hartstikke nuttig, als ze maar niet bij mij in de buurt komen, hahaha.

Wendy: Waar hoop je over vijf jaar te staan?

Daniëlle: Dan hoop ik grotendeels met schrijven bezig te kunnen zijn en run ik weer een succesvolle B&B! Ieder mens heeft dromen, en die moet je vooral blijven houden. En als dat niet lukt? Dan heb ik nog altijd een hele leuke baan en geweldige collega’s die ik niet zou willen missen. Want wat ik ook doe, ik maak er altijd iets leuks van. Life is too short not to make it! 

Wendy: Wil je zelf nog iets aan de lezers kwijt?

Daniëlle: Follow your dreams, doe waar je blij en gelukkig van wordt. Ik heb meerdere dromen niet waargemaakt, en dat gaf me vaak het gevoel dat ik kansen had laten liggen. En daarom ben ik vol voor dit boek, voor deze droom gegaan. Het gevoel is onbeschrijflijk, iedere dag is weer een cadeautje, en ik ben zo blij dat ik mijn hart heb gevolgd. Het gezegde ‘beter spijt hebben van wat je hebt gedaan dan van wat je niet hebt gedaan’ gaat in dit geval echt op. Op naar deel twee!

Wendy Wenning



Bezoekersreacties:
Website Security Test