Tupla Mourits
Door: Wendy op 22 augustus 2016

Tupla M. staat voor Tupla Mourits, pseudoniem voor het schrijversduo Wendela de Vos en Atie Vogelenzang. Hun zevende thriller Klem is pas verschenen, een thriller waarin van begin tot eind een beklemmende sfeer voelbaar is. 
Ik mocht Wendela en Atie een aantal vragen voorleggen.


Kunnen jullie wat meer over jezelf vertellen? Wat doen jullie nog meer naast het schrijven? 

Atie heeft jarenlang bij de universiteit gewerkt, eerst bij de Erasmus in Rotterdam, later bij de UvA. De laatste 8 jaar werkte ze bij Amsterdam University Press, de wetenschappelijke uitgeverij gelieerd aan de UvA. Onlangs heeft ze besloten te stoppen met deze baan en is nu, net als Wendela ‘met pensioen’. Wendela werkte vele jaren in het theater, eerst op het toneel, toen als productieleider achter de schermen. Daar tussen in voltooide ze een rechtenstudie en werkte een tijdje als jurist. Totdat ze heimwee kreeg naar het theater. Naast het samen schrijven onder de naam Tupla M. schrijven beiden onder eigen naam. Atie korte verhalen en Wendela theaterteksten. Binnenkort verschijnt haar eerste dichtbundel. Wendela is bovendien sinds 4 jaar voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM). 

Het laatste interview met VrouwenThrillers is al een tijd geleden, dus even een vraag in de herhaling: Waar komt eigenlijk de naam Tupla Mourits vandaan? 

Het eerste boek, Vrouwelijk Naakt, dat verscheen bij de Arbeiderspers, speelde voor een deel in Finland. Wij deden ook research daar. Tupla betekent ‘dubbel’ of ‘twee’ in het Fins. Later maakte de Crime Compagnie daar Tupla M. van, met een knipoog naar de manier waarop verdachten in de media worden aangeduid. 

Jullie schrijven samen, hoe moet ik me dat voorstellen? Schrijft een ieder steeds een gedeelte? 

Wij hebben in de loop van de tien jaar dat we nu samen schrijven diverse methoden gebruikt, soms schreven wij ieder verschillende delen van het boek, soms niet. Maar altijd was er een vorm van elkaar ‘herschrijven’ – net zolang tot je niet meer kon zien wie wat geschreven had. Zo ontstond de typische Tupla stijl.

Waarom de keuze om Caro weer terug te laten komen in de thriller Klem?

Wij hebben altijd geprobeerd het samen schrijven voor onszelf ook spannend en uitdagend te houden. Zonder echt te experimenteren probeerden we toch steeds iets nieuws toe te voegen. Voor Val was dat het schrijven in de derde persoon en vanuit verschillende perspectieven. De reacties waren zo goed, en er waren zoveel mensen die aangaven benieuwd te zijn hoe het verder met Caro zou gaan dat we besloten als volgende uitdaging een deel 2 van het verhaal te schrijven. Klem is overigens ook goed te lezen als stand-alone, mede dankzij een samenvatting van Val voorin het boek. 

Blijft zij een rol spelen in jullie boeken? 

Daar denken we over na. Op zich zijn we wel erg gehecht geraakt aan deze hoofdpersoon. 

Welke eigenschappen dient een hoofdpersonage te hebben om daadwerkelijk een gezicht te krijgen?

Hij of zij moet geen cliché zijn, niet van bordkarton, maar een mens met herkenbare goede en ook vooral slechte eigenschappen. Hij moet een geschiedenis hebben (wij maken voor de hoofdpersonen altijd een cv) en een persoonlijke ontwikkeling doormaken in de loop van het verhaal. 

Klem bevat een controversieel thema, levensbeëindiging, waarom dit thema? Is er een specifieke reden voor?

Het onderwerp is zeer bewust gekozen. Ten eerste: levensbeëindiging, een zelfgekozen einde, zou voor iedereen mogelijk moeten zijn. Ook voor oude mensen die ‘klaar zijn’ met het leven. Wij vinden dat je dat zelf mag bepalen en dan liefst zo dat je niet gedwongen wordt om voor de trein te springen (zie voor de traumatische gevolgen daarvan ons boek Een kwestie van tijd!). Maar daar staat tegenover dat wij ons mateloos ergeren aan hoe in Nederland tegen oude mensen aangekeken wordt. De media spelen daar o.i. een dubieuze rol in. Oude mensen worden niet serieus genomen, niet gerespecteerd. Ze krijgen geen credit voor wat ze tijdens hun leven hebben gedaan voor de huidige generaties, voor de wereld. Ze worden vooral steeds maar weer als een last voor de maatschappij geportretteerd. De ‘grijze golf’, die nutteloos is, alleen maar geld kost. Maar het mag toch niet zo zijn dat oude mensen zelf gaan geloven dat ze plaats moeten maken? Dat ze teveel zijn en er maar beter een einde aan kunnen maken? Oude mensen moeten verzorgd worden, in hun waarde gelaten, daar hebben ze recht op. 

Is het moeilijk om telkens nieuwe, originele onderwerpen te bedenken voor jullie boeken?

Wij vinden van niet 😉

Doen jullie veel research voor jullie boeken en zo ja, hoe gaat dit precies in zijn werk? 

Ja, zoveel mogelijk. Toen we begonnen met samen schrijven hebben we een aantal basis regels opgesteld over de samenwerking, een soort huishoudelijk reglement. Een van de afspraken was dat we zo veel mogelijk zouden proberen onderwerpen/research te kiezen die een excuus zouden zijn voor leuke reizen en weekendjes weg.

Wat lezen jullie zelf graag?

Om te beginnen de klassiekers zoals Mankell en Rendell. Daarnaast voelen wij ons erg verbonden met en geïnspireerd door de Scandinavische schrijfsters, zoals Karin Fossum, Kerstin Ekman en Karin Alvtegen. En wij zijn schatplichtig aan Nicci French natuurlijk, het schrijversduo waarmee wij vooral in onze begintijd vaak vergeleken werden. Daar zijn we nog steeds heel trots op. 

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test