Uw boek is ondanks de nodige moorden licht van toon. Is dat iets wat bij uw karakter hoort?
Het is mijn manier van schrijven, mijn stijl. Ik heb ooit in mijn pubertijd een politieke roman geschreven (jawel!) en die had toen al dezelfde lichte toon. Blijkbaar is dat de toon die bij mij hoort en waar ik overigens ook heel tevreden over ben.
U heeft de intriges in de kunstwereld heel goed neergezet. Bent u bekend met de kunstwereld of heeft u veel research moeten doen?
Ik kom oorspronkelijk uit het theater, dus de kunstwereld heeft altijd mijn interesse gehad. Maar voor dit specifieke onderwerp heb ik wel veel research gedaan, maar dat vind ik ook een heel fijn onderdeel van mijn werk. Je steekt er wat van op!
Ik begreep dat u tien jaar bezig bent geweest met dit boek. Is het eindresultaat precies zo geworden zoals u het in het begin voor ogen had of is er veel aan het oorspronkelijke idee veranderd?
Het basisidee van het plot (dat we hier niet zullen verraden!) was tien jaar geleden al de motivatie om het verhaal te vertellen. Daar is niets aan veranderd. Ik heb er toen geprobeerd een filmscript van te maken, maar daar kwam ik niet uit. Dus het oorspronkelijke idee is altijd in tact gebleven, maar de rest van het verhaal is in de loop der jaren aan veranderingen onderhevig geweest.
Uw boek is uitgekomen in een nogal lastige periode: boekwinkels waren dicht en ook nu gaat het niet zoals vanouds wanneer mensen in de winkels lekker konden rondstruinen. Heeft u getwijfeld om het product van tien jaar werk in deze tijd te laten uitgeven? En wat gaf de doorslag om dat wel te doen?
In samenspraak met de uitgever is besloten om het boek toch nu uit te geven. Het heeft daardoor heel veel publiciteit en aandacht gekregen. En al loopt niet iedereen door de boekhandel, men weet wel dat het boek er is. Als we hadden besloten om uit te komen als de boekhandel weer open is, dan word je onderdeel van een tsunami aan nieuwe boeken en loop jet het risico dat je ondersneeuwt en dat het boek niet die aandacht krijgt die het verdient. Vandaar dat we dat risico hebben genomen.
In uw woord van dank staat dat uw zoon Thijs u veel heeft geholpen tijdens het schrijfproces. Wat was zijn grootste inbreng of belangrijkste advies?
O, dat waren er meerdere. Hij suggereerde bijvoorbeeld om in het begin, na de proloog, meteen naar Sint-Petersburg te gaan en daarna naar Geneve om het verhaal direct op een internationaal niveau te zetten. Daar heeft hij gelijk in gehad, het boek begint nu met veel vaart en het begin trekt je meteen in het verhaal. Belangrijk was ook dat hij heel veel vertrouwen had in het boek…
‘Schrijver word je niet, schrijver ben je.’ Volgens uw vrouw heeft u dit ooit tegen haar gezegd, las ik in een interview. Vindt u dat nog steeds? Is schrijven een gave of een kwestie van hard werken?
Het is een combinatie van beide. Ik ben een schrijver van nature, dus dat deel van het werk is voor mij geen worsteling. Maar om je verhaal zo op papier te krijgen als jij het in je hoofd hebt en om alle lijntjes bij elkaar te krijgen en om de personages interessant en geloofwaardig te houden en sterke scenes te schrijven en om dat soepel en vanzelfsprekend op te dienen, ja, dat is hard werk.
Een Meesterstuk heeft u alleen geschreven, twee eerdere boeken samen met uw vrouw. Kunnen we nog meer gezamenlijke projecten verwachten?
Mijn vrouw en ik denken wel na over een nieuw verhaal, dus valt het niet uit te sluiten dat we het nog eens samen proberen!
Ik vind Mazarov een geweldig personage. Een slechterik natuurlijk, maar wel leuk en levensecht als een Rus, miljardair, kunstverzamelaar. Is hij puur het product van uw fantasie of heeft u hulp gehad met het creëren van dit personage? En wie is uw favoriete personage in dit boek?
Ik heb Mazarov geheel zelf bedacht en met heel veel plezier en ik ben blij te horen dat dat plezier is overgeslagen. Mijn achtergrond als acteur helpt me bij dit soort karakters, ik kan me er enorm in uitleven.
Zelf ben ik een fan van mijn hoofdpersonage Katja (hoe zij in het leven staat en probeert met vallen en opstaan zo consequent mogelijk te zijn spreekt mij aan) maar ook met Hubert Vreeman voel ik mee. Hij is uiteindelijk het tragische slachtoffer van het verhaal.
De meeste schrijvers houden de reacties op hun boek bij op internet. Doet u dat ook of kunt u het makkelijk loslaten?
Ik moet het loslaten, er is altijd weer een ander project dat af moet en ik ben bang dat ik blokkeer als ik mij al de verhalen op het internet aantrek.
Wat is het leukste dat iemand ooit heeft gezegd over uw boeken? En welke opmerking is u bijgebleven op een negatieve manier?
Het leukste vond ik een uitspraak in Vrij Nederland “Peter Römer is een geschenk van God” (voor de lezers van Baantjer stond er nog achter). Uiteraard ironisch bedoeld, maar who cares?
Erg vind ik het als men mij beticht van een soort gemakzucht, omdat mijn boeken snel en prettig lezen. Alsof ik er geen moeite voor heb gedaan. “Your easy reading, is my hard writing” heeft de beroemde Hemmingway ooit gezegd. En zo is het maar net.
U bent acteur, televisieproducent, scenarioschrijver, auteur. Waar ligt uw ambitie het meest op dit moment?
Bij het schrijven. Wat ik ook in mijn leven heb gedaan en ben geweest, ik was en ben op de eerste plaats een schrijver.
U schrijft twee Baantjer-boeken per jaar. Hoe krijgt u het voor elkaar om altijd weer een nieuw plot te verzinnen?
Het wordt een manier van leven. Ik zet situaties die ik tegenkom of lees in de krant om in plotjes. Ik heb een hoofd vol plotjes en soms klik ik er twee of drie aan elkaar en heb ik het begin van het verhaal. Bij Baantjer wordt het verhaal vaak gedicteerd door de plaats delict (de Stopera, het Concertgebouw, een kamer op de Wallen).
Ik sta nog aan het begin van mijn schrijfcarrière, de mogelijkheid om verhalen te vertellen zie ik als een wonder. Ziet u het schrijven nu, met uw ervaring, puur als een vak of blijft het nog altijd iets magisch?
We hebben een alfabet met 26 letters en met dat handjevol letters in ontelbare variaties aan elkaar gekoppeld worden elke dag over de hele wereld dikke boeken geschreven.
Dat is en blijft een wonder. Het is bijzonder om elke dag weer met een vaag idee achter de laptop plaats te nemen en aan het einde van de dag een uitgewerkt verhaal te lezen. Een wereld gevormd uit 26 letters.
Verhalen vertellen, op welke wijze dan ook, heeft de mensheid altijd gedaan en zal ze altijd blijven doen. Dat is niet alleen een wonder, het is een zegen!
Hartelijk dank voor het interview en hopelijk hoeven we geen tien jaar te wachten op een nieuwe thriller van uw hand!
