Esther Vermeulen
Door: Wendy op 17 juni 2016

Onlangs heb ik het boek De zwarte weduwe van Esther Vermeulen gelezen. Esther is bekend van de detective-roman reeks Bureau MaRit. Ook begin dit jaar heb ik een boek uit deze reeks gelezen: Het verdwenen kind.
Benieuwd naar de persoon achter Esther Vermeulen legde ik haar een aantal vragen voor.



Wie is Esther Vermeulen? 

Ik ben een geboren en getogen Rotterdamse en ik ben van 1 mei 1963. Ik kom uit een gezin van vier kinderen en heb twee zussen en een broer. Mijn ouders kwamen oorspronkelijk uit Utrecht en verhuisden toen mijn vader bij de Rotterdamse tram ging werken om daarna de overstap te maken naar de wegsleepdienst van de politie. Met veel genoegen sleepte hij foutgeparkeerde ‘pooierbakken’ weg, zoals hij het noemde en liet de ‘kleintjes’ staan, ‘want die mensen hadden niet zoveel geld’. Een rechtvaardigheidsgevoel dat ik herken. Thuis keken we veel natuurfilms en detectives. Als kind verslond ik vooral Engelse detectives, zoals de boeken van Daphne du Maurier en van Sir Arthur Conan Doyle, maar ook autobiografieën, thrillers en romans vond ik heerlijk. Mijn partner, Imre, heb ik ontmoet bij een IT-bedrijf waar ik nog steeds een parttime baan heb op de financiële afdeling. We hebben samen een dertienjarige zoon Ilean en twee katten. Ilean heeft ook meegedacht aan het zesde deel van Bureau MaRiT, wat ik wel moest vermelden van hem. Om in conditie te blijven zwem ik twee keer per week en in een donkergrijs verleden heb ik pianoles en zangles gevolgd. Optredens vond ik rampzalig omdat ik dan vaak geen noot uit mijn keel kreeg en als ik piano moest spelen had ik last van klamme handen, dan droogden wij, de leerlingen, onze handen zenuwachtig af aan onze kleding. Na de middelbare school ging ik werken omdat er thuis geen geld was voor een vervolgopleiding, zodat ik een aantal avondopleidingen heb gevolgd, waaronder een HBO-opleiding economie op de Rotterdamse Hogeschool. Op een dag ben ik gaan schrijven, eerst stukjes over de opvoeding van mijn zoon, toen korte kinderverhalen om daarna de overstap te maken naar detectives. Het genre wat me na aan het hart ligt. Daar heb ik geen moment spijt van gehad! Ik hou van goed gezelschap, van reizen, van goede muziek en van lekker eten, en laat graag voor me koken. Voor lezen heb ik helaas minder tijd nu ik zelf boeken schrijf. 

Hoe kwam je op het idee voor ‘Bureau MaRiT’? 

Ik wilde graag een detectiveverhaal schrijven met een vrouw in de hoofdrol. Omdat ik toentertijd op het Noordereiland in Rotterdam werkte, leek het me leuk om het verhaal zich daar deels te laten afspelen. De hoofdpersoon noemde ik Marit Johansen, dus vandaar Bureau MaRiT, waar ik ook direct een betekenis aangaf: Mysterie & antwoorden, Relatie & info-Team. Team, omdat Marit in het begin samenwerkte met haar broer James en later met de eigenzinnige medespeurder Jack Stevens.  

Zijn er overeenkomsten tussen jou en de hoofdpersoon Marit? Zo ja.. welke. Zo nee...wat zijn de verschillen? 

Ja en nee. Zo houdt Marit van avontuur, is geïnteresseerd in misdaad, wil graag mensen helpen met haar detectivebureau en is gek op haar kat. Zelf hou ik van reizen om meer van de wereld te zien, ik lees veel vakliteratuur zoals politiebladen en true crime, en hoop de lezer een moment van ontspanning te bieden door mijn boeken. Een kat mocht niet ontbreken in het verhaal. Marit heeft een hekel aan kantoor, hoewel ik altijd met veel plezier op kantoor heb gewerkt. Op het gebied van liefde ben ik gelukkig niet zo onzeker als Marit en de avonturen die zij beleeft, beleef ik achter de laptop, wel zo veilig. Marit leeft voor haar beroep, als ik schrijf herken ik dat wel maar er is bij mij altijd plaats voor een gezellige avond met familie of vrienden.  

Kun je het karakter van Marit omschrijven? 

Marit houdt van een uitdaging en is gedreven om een opdracht tot een goed einde te brengen. Soms is ze daarbij te overmoedig waardoor ze in gevaarlijke situaties belandt. Ze is ongeduldig, maar ook meevoelend, bijvoorbeeld met haar gedupeerde klanten. Ze houdt van avontuur en kan moeilijk stilzitten. Ze is inventief en doortastend als ze iemand aan de tand moet voelen. Een grapje kan ze wel waarderen. Op het gebied van de liefde is ze minder stabiel. Ze voelt zich aangetrokken tot twee heel verschillende mannen, die beiden een grote rol in haar leven spelen, een rechercheur van de politie Rotterdam en een collega detective. Haar sociale leven staat bij haar op de tweede plaats. 

Je hebt een tijd lang je boeken zelf uitgegeven, waarom toch die keuze om dit uit handen te geven en de boeken via een uitgever uit te geven? 

Toen ik de eerste Bureau MaRiT had geschreven was ik er zo vol van dat ik meteen een aantal uitgevers met het manuscript heb benaderd. Deze lieten vervolgens niets van zich horen, dus heb ik niet verder gezocht en ben de uitdaging aangegaan van een eigen uitgeverij: ED Vermeulen Books. Ik had al administratieve ervaring en Imre was erg goed op het gebied van Social Media. Het Centraal Boekhuis, de organisatie die de boeken aan boekhandelaren door heel Nederland en België levert, had pas de mogelijkheid van een compact abonnement voor kleine uitgeverijen. Zo ben ik begonnen, totdat ik na het vijfde deel een aanbod kreeg van Veltman Uitgevers. Eigenlijk heb ik daarover niet lang na hoeven te denken, ik had er een goed gevoel over. Een eigen uitgeverij is veel werk en daarnaast moest er nog geschreven worden. Het was zeker een leuke ervaring waarbij ik veel hulp heb gekregen van de mensen om me heen, maar een uitgever geeft ook een stukje rust. Ik heb nu meer tijd voor mijn gezin en voor het schrijven. 

Waar haal je de inspiratie vandaan? 

Veelal door verwondering en door alles wat je leest, ziet, hoort en meemaakt. Bijvoorbeeld in deel 4 gaat er iemand dood in een sauna. Ik vraag me dat weleens af als het in de sauna letterlijk te heet onder mijn voeten wordt. Ook ben ik soms benieuwd naar wat er achter gesloten hoteldeuren plaatsvindt, daar moest ik ook iets mee doen. In Het verdwenen kind vraag ik me af of iedere ouder het geduld kan opbrengen dat nodig is om een klein kind op te voeden en in De Zwarte Weduwe laten oudere mannen zich blijkbaar gemakkelijk verleiden door een leuke vrouw met bijbedoelingen. De inspiratie is om je heen, je moet er alleen open voor staan. 

Hoe lang doe je erover om een boek te schrijven? 

Ongeveer 9 maanden. Het schrijven alleen duurt ongeveer 6 maanden en het bedenken, de research, interviews e.d. ongeveer 3 maanden. Het is net een bevalling. 

Maak je gebruik van proeflezers? 

Ja, om een indruk van het verhaal te krijgen. In het begin vaker dan nu. Op het moment heb ik 1 proeflezer, een goede vriendin, ze is werkzaam op een advocatenkantoor en taalkundig erg sterk. Al vanaf het eerste deel heeft ze mij bijgestaan met raad en daad en heeft ze de redactie van de eerste boeken voor haar rekening genomen. Als zij zegt dat een verhaal goed is, dan weet ik dat het gelukt is. Het is erg spannend altijd. Daarnaast vraag ik aan diverse mensen om het boek vaktechnisch te beoordelen, bijvoorbeeld iemand van de zedenrecherche met wie ik een interview had voor het vijfde deel en nu voor het nieuwe deel een expert van de Forensische Opsporing. Ook heeft een recensent van een lezersforum de laatste boeken steeds beoordeeld en mij van waardevolle tips voorzien. Maar ook de lokale boekhandelaar of een enkele journalist zijn soms de klos. Daarbij telt voor mij de mening van de redacteur erg zwaar.

Wanneer kunnen we het volgende deel van ‘Bureau MaRiT’ verwachten? 

Al snel eigenlijk, hopelijk in het najaar al. Het zesde deel heet De HuisMeester en is net als de andere delen los te lezen. Het onderwerp is actueel en herkenbaar voor veel ouders en jongeren. Voor het forensisch stukje tekst mocht ik iemand van de Forensische Opsporing interviewen en ik heb een dagje mee mogen varen met de Havenpolitie van Rotterdam. Ik kan er nog niet zoveel over vertellen, maar het belooft weer een spannend verhaal te worden. 

Wat lees jezelf? Heb je een favoriet genre? 

Nu ik schrijf, kom ik bijna niet meer toe aan lezen, dat vind ik wel erg jammer. Alleen in de vakantie kan ik lekker lezen. Als het kan wordt het een Dan Brown, dat vind ik heerlijke boeken. En verder blijft misdaadliteratuur favoriet, genre true crime, en thrillers van collega Nederlandse auteurs. Er is zoveel moois te lezen, het leven is te kort…

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test