Ingrid Oonincx
Door: Wendy op 13 juni 2018

De nieuwe thriller Pretty Boy van Ingrid Oonincx is net verschenen en de eerste positieve reacties zijn een feit. Ik mocht Pretty Boy op voorhand lezen en heb genoten van deze, in mijn ogen, on-Nederlandse thriller, die uitgegeven is door De Crime Compagnie. Na het lezen mocht ik Ingrid een aantal vragen voorleggen...



Kun je jezelf beschrijven in vier woorden? 

Doorzetter. Fantasierijk. Nieuwsgierig. Ongeduldig (maar daar werk ik aan 😉). 

Is jouw schrijfproces veranderd t.o.v. je eerste thriller? 

Mijn eerste thriller Nickname schreef ik zonder plan en zonder verwachtingen. De boeken daarna (Botsing, Sluipweg, Medicijn en Pretty Boy) zijn in grote lijnen uitgedacht voordat ik begon met schrijven. Gelukkig is het schrijfplezier daardoor niet afgenomen. Ik geniet er nu misschien nog wel meer van om een spannende puzzel te construeren. 

Wat is jouw inspiratie geweest voor Pretty Boy

Het idee ontstond tijdens een wandeling met een vriendin. We hadden het erover hoe het zou zijn om een nieuw leven te beginnen met een nieuwe identiteit. Het moet ontzettend raar zijn om afstand te doen van je oude leven en verder te gaan als een compleet ander persoon. Dat idee prikkelde mijn fantasie. De tweede inspiratiebron was een reis naar het zuiden van de Verenigde Staten in de jaren negentig. Op een gegeven moment was ik op bezoek bij een kansarm gezin dat in een caravan op een trailerpark woonde. White trash noemen ze die mensen daar. De kakkerlakken liepen over de muren en niemand keek ervan op. Hun tanden waren rot, ze aten alleen maar chips. Ik weet niet waarom dit weer naar boven kwam, maar op een gegeven moment begon ik na te denken over wat een jeugd in zo’n omgeving met je persoonlijke ontwikkeling doet. In hoeverre kun je aan je afkomst ontsnappen? Wat gebeurt er met je zelfvertrouwen als niemand iets van je verwacht? Dat zette me aan tot het bedenken van de mannelijke hoofdpersoon in Pretty Boy

Het heden in Pretty Boy wordt afgewisseld met een verhaallijn die zich in het verleden afspeelt. Net als in eerdere boeken heb je gekozen voor meerdere lijnen, is dit een bewuste keuze? Zo ja, waarom? 

Een traumatische gebeurtenis in het verleden heeft veel impact op de ontwikkeling van een van de hoofdpersonen. Het verleden vormt een groot contrast met de situatie in het heden. Ik vind het leuk om dat tegenover elkaar te zetten en zodoende spanning en vragen op te roepen bij de lezer. Dit is dus inderdaad een bewuste keuze geweest. 

Het heden speelt zich af in Nederland, het verleden in de Verenigde Staten. Tijdens het lezen was er bij mij toch voortdurend het gevoel dat het verhaal zich in een buitenlandse setting afspeelde. Was het ook de bedoeling om er een on-Nederlands verhaal van te maken? 

Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in een gehucht in Nederland. Het leven van de mannelijke hoofdpersoon in de Verenigde Staten staat wel heel ver af van dat van de meeste Nederlanders. Dat geeft het verhaal misschien iets exotisch. Het is spannend om hem met zijn traumatische verleden over te hevelen naar het relatief veilige Nederland. Ik denk dat je het daarom als een on-Nederlands verhaal ervaart. 

Ik zie in Pretty Boy overeenkomsten met Sluipweg. Een vreselijk geheim, een verleden dat liever vergeten wordt en grote schuldgevoelens die zorgen voor een hoog psychologisch gehalte en een boeiende setting. Zijn die overeenkomsten toeval of kunnen we zeggen dat deze manier van schrijven een kenmerk van jou is? 

Er zijn inderdaad wat overeenkomsten tussen Sluipweg en Pretty Boy. Beide verhalen spelen zich af in een klein dorp. Schuldgevoel en jeugdtrauma’s zie je terug in beide boeken. Maar Sluipweg ging over een vriendengroep, terwijl Pretty Boy over een gezin gaat. Pretty Boy gaat vooral over vertrouwen, afkomst en identiteit. En een ontwikkeling in het boek leidt tot grote internationale opschudding. Dat is dan weer een overeenkomst met Medicijn. 

Doe jij veel research voor jouw boeken? 

De journalist in mij wil dat alles in mijn boeken klopt. Ik controleer alles. Een voorbeeld: oorspronkelijk zou de Amerikaanse verhaallijn zich afspelen in Texas, maar omdat daar in de jaren negentig veel kans was op de doodstraf voor de situatie die ik beschrijf, heb ik het verhaal verhuisd naar de mildere staat New Mexico. Om dit te checken is contact gezocht met een Texaanse politieagent. 

Welke eigenschappen dient een hoofdpersonage te hebben om daadwerkelijk een gezicht te krijgen?

Ik wil mijn hoofdpersonen door en door kennen. Wat ze ongemakkelijk vinden, wat hun diepste angst is en wat hun grootste trots is. Veel van dit soort wetenswaardigheden lees je niet letterlijk terug in het boek, maar door die uitgebreide kennis van je karakters creëer je wel een mens van vlees en bloed.

Was er een bijzondere reden om nu te kiezen voor een andere uitgever? 

Bij mijn vorige uitgever was ik een nummer geworden. Ik vind persoonlijk contact belangrijk. Bij De Crime Compagnie voel ik me gewaardeerd en dat werkt beter voor mijn creativiteit. 

Lees je zelf graag en zo ja, wat is jouw favoriete genre?

Ik lees graag, maar heb er te weinig tijd voor. Op vakantie haal ik het in en lees ik in een paar weken een boek of acht. Meestal de helft thrillers, de helft romans.

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test