Elly Griffiths
Door: Diana op 29 mei 2010

Archeologische thrillers zijn in opkomst. Sharon Bolton en Kathy Reichs zijn inmiddels gevestigde namen binnen dit genre. De Londense Elly Griffiths mag zich intussen hierbij aansluiten en weet met haar vertelkunst en haar personage Ruth Galloway menig lezer aan zich te binden.
Na Dodencirkel, haar debuut uit 2009, is er nu Offersteen.

1: Dodencirkel en Offersteen spelen zich af in Norfolk, in een kustgebied aan de rand van de afgelegen en verraderlijke Saltmarsh, de zoutmoerassen. Je tante was een informatiebron om je over dit gebied in te lichten. Hoe is het idee ontstaan om de verhalen zich juist daar te laten afspelen en ben je er zelf ook  geweest voor research?

Elly:
Ik ben altijd dol geweest op Norfolk. Het is er schitterend, maar ook op sommige plekken tamelijk spookachtig. Er bestaan veel mythen en legenden over dit gebied. Het idee om Norfolk te gebruiken als setting in mijn boeken kwam toen mijn man Andrew een toevallige opmerking maakte over het moeras. We liepen dwars door het Titchwell moeras in Norfolk toen hij vertelde dat de prehistorische mens moerasland als heilige grond heeft beschouwd vanwege het feit dat het geen zee is noch land maar iets daar tussen in. Men zag dit als een overbrugging naar het hiernamaals. Dat was exact het moment dat het idee voor Dodencirkel bij mij is ontstaan.

2: Je man is archeoloog en natuurlijk de aangewezen persoon om je alles te vertellen wat je weten wilt. Ik kan mij voorstellen dat je zelf ook enorm nieuwsgierig bent geworden, zeker nu je er ook over bent gaan schrijven. Ben je eigenlijk zelf wel eens bij een opgraving aanwezig geweest?

Elly: Toen ik mijn man Andrew ontmoette werkte hij in het bankwezen maar zijn hart lag altijd bij het feit dat hij graag archeoloog had willen worden. Hij besloot zich te laten omscholen toen hij de veertig reeds was gepasseerd en we twee kinderen hadden. Dit veranderde niet alleen zijn maar ook ons hele leven. Alhoewel we veel minder geld hadden te besteden, hadden we juist wel veel meer tijd samen dat we als gezin konden doorbrengen.
Tijdens onze wandelingen op zoek naar vuursteen uit de Steentijd ben ik gefascineerd geraakt door de manier waarop archeologen te werk gaan. Het waren net detectives, op zoek naar bewijsmateriaal en uitvinden wat misschien heeft plaatsgevonden. Ikzelf ben nooit aanwezig geweest bij een opgraving. Andrew daarentegen vond ooit een bot dat afkomstig was van een mens van meer dan een half miljoen jaar oud.

3: Ruth Calloway is een hoofdpersonage waarin we allemaal wel iets herkennen. Hoe is zij eigenlijk ontstaan?


Elly: Ik heb eigenlijk geen idee waar Ruth ineens vandaan kwam. Ze zat opeens in mijn hoofd, volledig gevormd en ik had het idee dat ik alles van haar wist. Van het soort koekje waar ze dol op is (chocolade) tot en met de muziek waar ze graag naar luistert (Bruce Springsteen). Misschien zijn er in Ruth elementen terug te vinden van mijn twee oudere zussen, beiden zeer onafhankelijke en sterke vrouwen, en een van mijn beste vrienden van de universiteit, een succesvol advocaat. Maar, eerlijk gezegd, is ze gewoon zichzelf.

4: Was je tijdens het schrijven van Dodencirkel  je al ervan bewust dat het een vervolg zou krijgen?


Elly: Ik wist niet eens of het boek gepubliceerd zou worden dus stond ik er totaal niet bij stil of het ook een vervolg zou krijgen. Maar ik heb altijd gezegd dat ik graag wilde dat het verhaal verder zou gaan, daarom heb ik Ruth ook in Dodencirkel in een benarde positie achtergelaten.

5: Terugkerende hoofdpersonen moeten iets hebben wat lezers zich blijven herinneren en iets in zich hebben waardoor we ons ermee verbonden blijven voelen. Heb je daar ook op gelet?

Elly: Zoals ik al vertelde, Ruth was er ineens. Ik heb er niet bij stilgestaan dat ik een hoofdpersoon had gecreëerd met zulke herkenbare eigenaardigheden en kenmerken. Het is geweldig dat mensen deze klik met haar hebben.

6: Voor een volgend boek krijgt de verhaallijn over het privéleven van Ruth logischerwijs een vervolg. In feite verweef je steeds twee verhalen met elkaar: waar het in een betreffende boek om draait en de privésituatie van de hoofdpersonen. Hoe ga je te werk? Heb je bijvoorbeeld het leven van Ruth al uitgedacht of past dit al schrijvende zich aan?

Elly: In mijn aantekenboek heb ik alle gebeurtenissen uit Ruth’s leven tot dusver opgeschreven en uitgewerkt zodat ik niet de fout in kan gaan. Maar het lijkt erop dat haar leven steeds een onverwachte wending krijgt –  zo onverwacht dat ze zelfs mij verrast! Voordat ik zelf boeken schreef had ik er een hekel aan als auteurs zeiden: personages hebben de neiging om alles in eigen handen te willen houden. Alleen weet ik nu precies wat ze daarmee bedoelden.

7: Een vervolgverhaal schept verwachtingen bij de lezer en bij de critici. Maakt dit de druk niet hoog om een volgend boek extra goed te willen neerzetten?

Elly: Ik voelde inderdaad een bepaalde druk tijdens het schrijven van Offersteen. Ik wilde dat mensen dit boek even goed zouden vinden als Dodencirkel. Ik laat nooit iemand mijn script lezen voordat ik deze heb afgerond, dus toen ik de definitieve versie opgestuurd had naar mijn uitgever was ik enorm nerveus. Het was een heerlijk gevoel toen ze mij belde en vertelde dat ze het goed vond.

8: Je kiest ervoor, mede door de verhaallijn van de hoofdpersonen, om de twee boeken nauw op elkaar aan te laten sluiten. Ook krijgt de lezer een goede terugblik op wat er plaats heeft gevonden in Dodencirkel. Het voelt alsof je niets hebt gemist als lezer en zo de draad weer oppakt, terwijl er toch een jaar tussenzit in feite tussen het verschijnen van beide thrillers. Kun je uitleggen waarom je daarvoor gekozen hebt?

Elly: Ik wil dat alles plaatsvindt in een echt tijdsbestek en dit was soms tamelijk frustrerend. Aanvankelijk had ik gedacht dat Ruth allang zou zijn bevallen in Offersteen maar ik realiseerde mij dat er nog lang geen negen maanden waren verstreken!

9: Je schrijft in de tegenwoordige tijd. De lezer voelt zich hierdoor erg betrokken bij het verhaal. Een bewuste keuze?


Elly: Niet echt. Het voelde dat dit de juiste keuze was voor een thrillerverhaal. Wel ben ik erg verrast dat er zoveel mensen zijn die hier iets over opmerken.

10: Je combineert de werkelijkheid van de setting en het archeologische enorm goed met het stuk fictie. Wat maakt deze combinatie nu zo dat een boek een goede indruk achterlaat?


Elly: Ik denk dat je een wereld moet creëren waarin mensen kunnen geloven. Denk aan Edinburgh van Rebus of Tudor Londen in de boeken van C.J. Sansom. Mijn favoriete boek is De maansteen van Wilkie Collins. Zijn beschrijving over het rillende zand is een perfecte combinatie van realisme en onvergetelijke beeldspraak.

11: Je hebt onder je echte naam Domenica de Rosa al vele romans op je naam staan. Nu schrijf je onder een pseudoniem. Komt dit vanwege het genre (Dodencirkel en Offersteen vallen onder de thrillers) dat je hiervoor hebt gekozen?


Elly:
Ik had al een aantal boeken geschreven als Domenica de Rosa en mijn uitgever vond het belangrijk om een nieuwe naam te vinden voor het crime genre. Alhoewel Domenica de Rosa mijn echte naam is, klinkt deze als een verzonnen naam voor een romanauteur. Ik heb gekozen voor Elly Griffiths omdat het de naam is van mijn oma. Mijn oma hield enorm van boeken maar ze werd op haar twaalfde gedwongen om de school te verlaten om als dienstmeisje te gaan werken. Ik bedacht dat ze het prachtig had gevonden om haar naam op deze manier terug te zien.
Dank je voor je vragen!

Diana



Bezoekersreacties:
jan wijnen (55) op 23 september 2010:
goed interview over een fantastische schrijfster kan niet wachten op het volgende boek wil graag op de hoogte gehouden worden wanneer dit uitkomt jan wijnen

Website Security Test