Ingrid Oonincx
Door: Annette op 15 juni 2010

Ingrid is de winnares van de schrijfwedstrijd van The House of Books in samenwerking met Vrouwenthrillers.nl. Nickname is het veelbelovende debuut van de auteur die nog veel meer in haar pen heeft en al het nodige op papier heeft staan voor een opvolger. Wie is Ingrid en wat heeft haar bewogen tot schrijven? We horen het van haarzelf.

1. Allereerst, gefeliciteerd! Hoe was het om de manuscriptenwedstrijd van The House of Books te winnen?

Ingrid: Geweldig! Ik hoorde tijdens mijn vakantie in Slovenië dat ik een van de drie genomineerden was. We zijn het meteen uitgebreid gaan vieren in de campingbar. Een maand later belde de uitgever om me te melden dat ik gewonnen had. Ik sprong een gat in de lucht. Een droom kwam uit.

2. Wat is het verhaal achter dit boek? Hoe is van een verhaal in je hoofd gekomen tot een manuscript op de stapel van The House of Books?

Ingrid: Omdat ik net twee kinderen had gekregen, was ik een periode nogal aan huis gebonden. In de avonduren verveelde ik me. Ik ben journaliste, maar het leek me leuk om eens wat creatiever te gaan schrijven, zonder gebonden te zijn aan de journalistieke regels. Op een gegeven moment ben ik gewoon begonnen met schrijven en ontstond het verhaal eigenlijk vanzelf. Na een aantal malen herschrijven heb ik het naar enkele uitgevers gestuurd. Een daarvan was zeer vriendelijk en gaf me bruikbare tips. Daarmee ben ik het verhaal weer gaan herschrijven. Tegen de tijd dat het af was zag ik de oproep voor de schrijfwedstrijd van The House of Books. Ik dacht meteen: dat is mijn verhaal! Na nog wat bijschaven heb ik het opgestuurd.   

3. Nickname is geen doorsnee thriller, de spanning zit vooral aan het eind van het verhaal en het verhaal heeft een chicklit-gehalte. Welk genre wilde je schrijven?

Ingrid: Het is inderdaad geen standaardthriller. Je zou het ook een spannende roman kunnen noemen. De spanning zit niet zozeer in veel bloed, moord en doodslag, maar in de gedragingen van de drie hoofdpersonen. In het eerste deel zit de spanning nog onderhuids. Het gevoel dat het niet klopt dringt zich snel op, maar dat uit zich niet onmiddellijk in geweld. De neerwaartse spiraal waarin de drie vrouwen terecht komen, wordt gecreëerd door een aaneenschakeling van gebeurtenissen. Op het einde komt alles samen in een climax.
Als met chicklit-gehalte wordt bedoeld dat de dagelijkse belevenissen van mijn drie hoofdpersonen soms op komische manier beschreven worden, kan ik deels met die beschrijving meegaan. Ik vind het belangrijk om ook wat humor toe te voegen aan het verder serieuze verhaal. Maar daarmee houdt de vergelijking met chicklit wat mij betreft op want mijn hoofdpersonen maken veel te veel nare dingen mee om het chicklit te kunnen noemen. En bovendien… chicklit loopt toch altijd goed af?

4. Wie van de drie vrouwen in het boek lijkt het meest op jou? Of welke van de drie vrouwen vind je zelf het meest sympathiek?

Ingrid: Ik kan me in alledrie inleven. Ze hebben allemaal een sympathieke kant, hoewel dat niet bij iedereen meteen duidelijk is. Misschien hebben ze allemaal enkele karaktertrekjes van mij. Zelfs Noor.

5. Kan je iets meer over jezelf vertellen? Wat doe je naast schrijven nog meer? En hoe autobiografisch zijn de gebeurtenissen in je boek?


Ingrid: Ik heb journalistiek gestudeerd en werk als bedrijfsjournalist/webredacteur bij een hogeschool. Daarnaast werk ik aan mijn tweede boek en schrijf ik columns. Ik woon samen met beeldend kunstenaar Anton in Tilburg. We hebben twee zoontjes van zes en vier jaar oud. Ik houd van lezen, hardlopen, alternatieve (rock)muziek, eten, avondjes uit met vriendinnen en films.
Het verhaal is niet autobiografisch, maar er zitten wel elementen in uit mijn leven. In eerste instantie ontstond het uit verbazing over de intimiteiten die mensen met elkaar delen op internet. Om me beter te kunnen inleven in het boek heb ik zelf ook gechat, maar persoonlijk heb ik er niet zoveel mee. Wel ben ik intussen een beetje verslaafd geraakt aan Hyves, Facebook en Twitter. Ik moet bekennen dat ik, hoewel ik lang niet iedereen persoonlijk ken, die contacten bijna net zo koester als die in het echte leven. Het is een fijne en gemakkelijke manier om op de hoogte te blijven van elkaars belevenissen. Dus eigenlijk begrijp ik mijn hoofdpersonen Roos, Dagmar en Noor wel.
Daarnaast haal ik inspiratie uit het nieuws. De werkelijkheid is soms nog onwaarschijnlijker dan wat je verzint. Toen ik dit boek schreef, gebeurden er enkele familiedrama’s, die ik me erg aantrok. Bij het ouderschap krijg je een overweldigend verantwoordelijkheidsbesef cadeau. Die hummeltjes zijn totaal afhankelijk van jouw capaciteiten om een goede ouder te zijn. Ook het besef dat je niet altijd alles onder controle kunt hebben, maakt het ouderschap soms tot een angstige onderneming. Je hoeft maar even niet op te letten en er kan wat met je kind gebeuren. Dit boek gaat ook over die angst

6. Wat voor boeken lees je zelf?

Ingrid:
Romans en thrillers, hoewel ik me soms afvraag of het lezen van te veel thrillers wel goed is voor mijn ontwikkeling als thrillerschrijfster. Misschien laat je jezelf er onbewust te veel door beïnvloeden of werk je een idee niet verder uit omdat iemand anders het ook al gedaan heeft.

7. Ben je al bezig aan een volgend boek? Kan je daar al iets meer over vertellen?

Ingrid: Ja, ik ben al een tijdje bezig. Ik wil er nu nog niet veel over vertellen, maar het gaat over een vrouw die wraak neemt.

Annette



Bezoekersreacties:
Website Security Test