Patricia Snel
Door: Wendy op 4 februari 2013

Patricia Snel schreef al twee thrillers voordat ze met haar man naar Singapore verhuisde. Hier deed ze inspiratie op voor haar derde boek, dat deze week verschijnt: De expat. Speciaal voor de boekpresentatie vloog ze naar Nederland en sprak ze met VrouwenThrillers.nl om over haar nieuwe boek te praten.

Je bent zelf expatvrouw, zoals je hoofdpersonage Julia. Heb je hiervoor veel inspiratie uit je eigen leven gehaald? 


Patricia: Ik had dit boek nooit kunnen schrijven als ik niet in Singapore had gewoond. Het is een voorrecht de verschillende culturen, de dynamiek, de economische groei en de reizen mee te mogen maken. De sfeer die ik probeer te scheppen, hoe het leven daar echt is, de problemen die in relaties ontstaan door een grote verandering, heb ik geprobeerd zo waarheidsgetrouw mogelijk te omschrijven. Verder ben ik, net als Julia in het boek, met een zogenoemde ‘dependent pass’ Singapore binnengekomen. Best een raar gevoel, want ik heb altijd een eigen inkomen gehad. Ik herken het afhankelijke gevoel van Julia dus wel, al is het in mijn geval anders omdat ik nu fulltime schrijf. Wat Julia ervaart is vooral iets wat ik om me heen hoor; hun mannen reizen voortdurend en staan naast het harde werken, aan allerlei verleidingen bloot. Vrouwen voelen zich eenzaam, vervelen zich, raken aan de drank. Het scheidingspercentage van expats is ontzettend hoog. Dat is echt de schaduwzijde van het expatleven. 

De expat gaat niet alleen over het expatleven, maar snijdt ook de schaduwzijde van Singapore aan, zoals mensenhandel en uitbuiting. Hoe kwam je op het idee om daarover te schrijven? 

Patricia: Voor ieder verhaal bedenk ik een decor waartegen het verhaal zich afspeelt. Ik wil het zo waarheidsgetrouw mogelijk schetsen en daarvoor doe ik onderzoek. Zoals ik voor Verblind mijn neus in de wiethandel heb gestoken en heb meegelopen met jongens uit het circuit, is dit ook gebeurd met mensenhandel. Het onderwerp ‘mensenhandel’ bedacht ik door een artikel dat ik in The Strait Times las, de Singaporese krant. Regelmatig vallen er maids van balkons doordat ze gevaarlijke capriolen uithalen om bijvoorbeeld ramen aan de buitenkant te zemen. Toen ik ook nog mensen ontmoette die maids opvingen die in Singapore door hun werkgevers mishandeld waren (geestelijk en lichamelijk), uitgebuit werden of in de prostitutie waren beland, wist ik zeker dat dit het thema van De expat zou worden. Liep de koningin recent nog over het hoogpolige tapijt van Singapore, heb ik het een stukje opgetild. De expat is een mix van het luxe expatleven en criminele activiteiten als geld witwassen en mensenhandel. Als je het gelezen hebt, heb je toch een completer beeld van Singapore. Maar uiteindelijk blijft het een fictief, beklemmend verhaal.

En hoe zit het met de enge overbuurman? 

Patricia: Terwijl ik de laatste hand legde aan mijn vorige boek, De intrigant, zag ik vanaf mijn werkkamer mijn overbuurman op zijn balkon een vrouw slaan. Hij werkte nooit, zat veel thuis, aan de wijn in zijn riante appartement. Hoe komt die gast aan geld? vroeg ik me af. Toen bedacht ik dat hij wel eens een crimineel zou kunnen zijn. Met mijn verrekijker ben ik hem gaan begluren, tot hij me betrapte en de rollen ging omdraaien. Dat was eng. Hij ís eng. Het begluurd worden vormt een leidraad in De expat. Gelukkig is hij net verhuisd, een goede timing: het boek is af, de buurman is weg.

Hoe is het om een expat te zijn? 

Patricia: Zoals alles heeft in het buitenland wonen voor- en nadelen, maar bovenal is expat zijn plezierig. Zeker in Singapore, waar het expatleven toch meer een expatleven voor dummies is. Het is er veilig, schoon, efficiënt, met weinig criminaliteit, een goede infrastructuur, een mooie architectuur en het reizen in Zuidoost Azië is heel gemakkelijk en interessant. Verder is het klimaat een zegen. Iedereen leeft er buiten, de weekenden zijn hierdoor toch minivakanties aan het zwembad of op terrassen. Verder doe je als expat bijzondere vriendschappen op. Gelukkig, want je hebt je familie en vrienden in Nederland toch achtergelaten. Zonder deze contacten en het reizen zou De expat niet geschreven zijn. Ze vormen een bron van inspiratie. 

Hoe kwam het expatleven op je pad? 

Patricia: Mijn geliefde solliciteerde via zijn eigen werkgever op een baan in Singapore. Het was een snel besluit: binnen zes weken vertrokken we. We zegden onze banen op, verhuurden ons huis; het was de snelste emigratie ooit. We hadden het er al eerder over gehad om naar het buitenland te gaan, maar eerder was niet het goede moment in ons leven. Singapore sprak me meteen aan: het was een goed aanbod, het is maar twaalf uur rechtstreeks vliegen vanaf hier en dus makkelijk te bereizen, het ligt heel centraal in Azië, dus je kunt heel Azië ontdekken. 

Heb je wel eens last van heimwee? 

Patricia: Eigenlijk niet. Ik kan wel verlangen naar onze oude boerderij, of ons houtkacheltje. En de Nederlandse seizoenen. Maar echt heimwee, nee. Via Skype kan ik altijd met mijn familie of vrienden praten. De eerste week in Singapore was wel heftig. Ik was er nooit geweest, ik kende er niemand; dat realiseerde ik me pas ten volle toen ik uit het vliegtuig stapte. Mijn geliefde was meteen twee weken weg voor zijn werk, ik zat in mijn eentje in een hotelkamer. Maar ik zei tegen mezelf: Pat, nu ga je naar buiten, de stad verkennen, op pad. Binnen twee weken kende ik mensen, had ik etentjes en feestjes en een huis gevonden.

Heb je nooit spijt gehad van de emigratie? 

Patricia: Nee, integendeel. Ik heb ontzettend veel geleerd; over de cultuur, over Azië en Singapore zelf. Mensen in Singapore zijn zo gedreven. Ik heb er respect voor hoe Singapore zich in veertig jaar tijd ontwikkeld heeft van moeras tot een sterke, groeiende economie. Het heeft me ook een bepaalde nederigheid gebracht; de manier waarop wij in Europa denken over andere werelddelen, is niet altijd juist. Wij weten het niet beter.

Hoe ziet een typische schrijfdag uit jouw leven eruit? 

Patricia: Meestal zit ik om 10 uur achter mijn laptop. Soms heb ik daarvoor al even gezwommen of gesport in onze condo. Ik werk hard en stel mezelf deadlines, maar ik pak het wel relaxt aan. Ik ga tussendoor bijvoorbeeld lunchen met een vriend of vriendin, om er even uit te zijn. Daarna ga ik dan weer door. Het schrijven is hier ontspannener dan in Nederland, maar ik heb hier op dit moment dan ook geen baan ernaast, zoals ik in Nederland wel had.

Hoe lang ben je van plan in Singapore te blijven? 
 
Patricia: We hebben toevallig net twee jaar bijgetekend voor ons appartement, dus we blijven sowieso nog twee jaar in Singapore. Daarna zou ik wel weer terug naar Nederland willen. Hoe prettig ook, het expatbestaan is een leven dat bijna buiten de werkelijkheid is, ik wil de binding met Nederland niet kwijt. Daarna gaan we misschien wel weer naar een ander land, ik zou bijvoorbeeld wel naar Afrika willen.

Donderdag 7 februari sta jij centraal in Het Mooiste Meisje van de Klas. Hoe was dat? 

Patricia: Het was erg leuk om mee te doen aan de opnames van MMVDK en met Jaap Jongbloed en zijn professionele crew te werken. Het is ook een beloning. Ten eerste omdat de redactie via mijn boeken bij mij terecht zijn gekomen, ten tweede omdat het bijzonder is om zo ver in je geheugen te graven en herinneringen op te halen over je schooltijd. Wanneer doe je dat nu? En dan nog de grappige, ontroerende anekdotes van oud-klasgenoten, geliefden en buurmeisjes en jongens naast de foto’s en films van vroeger en ten derde omdat het toch een mooie exposure voor mijn boeken is.

Heb je al een idee voor een nieuw boek? 

Patricia: Ik heb zeker al een nieuw boekidee. Maar eerst wil ik het tv-format waar ik met een Australische scriptschrijver aan werk voltooien. Het is een drama-comedy over het expatleven. Meer verklap ik niet, maar alleen al de lol die we hebben maakt het nu al tot een succes.

Komende donderdag is Patricia Snel te zien in Het Mooiste Meisje van de Klas, op Nederland 1 om 21.30 uur.

Wendy



Bezoekersreacties:
Website Security Test