|
Wie is Daniëlle Bakhuis? Omschrijf jezelf in 5 woorden.
YA-schrijver. Journalist. Moeder. Vriendin. Verhalenjunkie. (In willekeurige volgorde)
Het is alweer 3 jaar geleden dat Zes seconden verscheen. Kun je vertellen hoe dit komt en wat je in de die tijd hebt gedaan op schrijfgebied?
Het is inderdaad een hele tijd geleden dat er een nieuw boek van me in de winkel lag. Na Zes Seconden heb ik het tweede deel (Regel twee: vertel nooit je grootste geheim) geschreven. Deze is af en heeft een rond eind (er komt geen deel drie), maar in overleg met mijn toenmalige uitgever hebben we besloten het boek niet uit te brengen. In die tussentijd heb ik veel gewerkt als journalist voor onder andere CosmoGIRL en GIRLZ én heb ik achter de schermen druk aan De eliminatie geschreven.
Zes seconden was een Young Adult thriller. Heb je met De eliminatie bewust weer gekozen voor deze doelgroep? Wat trekt je hierin aan en wat is het grootste verschil met het schrijven voor een jongere doelgroep?
Ik vind die doelgroep het allertofst, omdat je daarmee elke kanten op kunt. In De eliminatie is Chleo zestien jaar als ze in een vochtige garage wakker wordt met negen anderen en de helft daarvan dood moet. Had ik dit verhaal vanuit een ander personage geschreven, de 35-jarige moeder Caitlin bijvoorbeeld, dan was dit een heel ander verhaal geworden. Een meisje van zestien in levensgevaar raakt je meteen in de kern. Ze begint pas net met leven. Daarbij is mijn eigen gevoelsleeftijd zeventien, haha, dus het is voor mij altijd prettiger om vanuit een YA-hoofdpersoon te schrijven.
Je kaart belangrijke morele kwesties aan in De eliminatie. Zoals bijvoorbeeld de vraag die Chleo wordt voorgelegd over het redden van één kind of tien. Vind je dat mensen vaak alleen maar het goede doen wanneer ze er zelf óf niet te veel bij inschieten óf er zelf beter van worden?
Ik ga heel erg uit van het goede van de mens. Ik geloof dat ons eerste instinct is, dat we een ander mens willen helpen zodra het in nood is. Maar ik denk ook dat we onbewust onze ogen heel vaak sluiten voor alle ellende in de wereld. In mijn boek zegt Ravi bijvoorbeeld tegen mijn hoofdpersoon Chleo dat dat ook met een reden is. Je kunt nu eenmaal niet alle ellende van de wereld op je schouders nemen. Je moet wel immuun zijn, anders word je ziek. We worden letterlijk misselijk van beelden van hongerende kinderen. We weten dat er geld genoeg is om de hongersnood in de wereld voorgoed mee op te lossen. En met die wetenschap, lukt het ons toch om elke avond weer in slaap te komen. Als je daar te lang bij stilstaat, is het toch te idioot voor worden?
Net als Jasmijn in Zes seconden staat ook Chleo voor enorme ethische dilemma’s. Kies je hier bewust voor? Vind je dat jouw boeken of boeken in het algemeen een boodschap horen uit te dragen?
Ik schrijf geen boeken om er eens lekker een boodschap door te drukken, maar blijkbaar sluipt het er toch vaak in. De boeken waarbij ikzelf aan het denken wordt gezet, blijven me toch vaak het meest bij. Ik houd er wel van als een boek nog even nadendert in je hoofd.
De eliminatie is ook een soort coming of age roman. Chleo maakt in een korte tijd een grote ontwikkeling door en moet diep in zichzelf reiken om te ontdekken wie ze wil zijn. Wat hoop je dat je lezers zullen oppikken uit het boek?
Chleo ontdekt dat er veel meer in haar zit dan ze aanvankelijk gedacht had. Ik denk dat dat voor de meesten van ons geldt: als het er echt op aan komt, blijken we krachten te bezitten die we nooit achter onszelf hadden gezocht.
Veel lezers hebben gewacht en wachten waarschijnlijk nog steeds op een vervolg op Zes seconden, zeker gezien het relatief open einde. Gaat dit er ooit komen denk je?
Zeg nooit, nooit! Ik ga zeker nog eens een balletje opgooien!
Wat doe je graag in je vrije tijd? En hoe combineer je het schrijven met andere bezigheden en verplichtingen?
Ik schrijf op vaste tijden. Als ik geen schoolbezoeken of deadlines heb voor de tijdschriften waarvoor ik schrijf, werk ik op maandag, dinsdag en donderdagochtend. De rest van de tijd breng ik met ons zoontje van bijna twee door, lees ik graag (YA en thrillers, het liefst een combinatie), bingewatch ik series (vanavond willen we aan DARK beginnen) , drink ik koffie/wijn met vriendinnen en kook ik graag, maar eet ik nog liever.
Sommige auteurs zijn van mening dat je zelf veel moet lezen om te kunnen schrijven. Hoe sta jij hierin? Lees je zelf veel en zo ja, wat lees je graag?
Ik lees graag en veel. Ik geef die tip ook altijd mee aan beginnende schrijvers: lees! Het maakt niet uit wat, want ook van hele slechte boeken leer je weer. Maar verhalen vertellen leer je niet alleen van lezen. Ik kijk ook graag de kunst af door series en films te kijken. En op een verjaardag of een feestje zoek ik graag de gangmaker op. Ik kan eindeloos luisteren naar iemand die heel goed anekdotes of moppen kan vertellen. Woordkeuze, timing: dat soort trucjes sla ik allemaal in me op.
De eliminatie ligt nog maar net in de winkel, maar spoken er al nieuwe ideeën in je hoofd rond?
Yes! Mijn nieuwe idee – weer unheimisch en loeispannend – heeft net groen licht gekregen van Best of YA. De eerste 20.000 woorden staan sinds vanochtend op papier. Altijd weer fijn als het begin op papier staat.
Wil jij zelf nog iets aan de lezers van VrouwenThrillers kwijt?
Ik wil iedereen die De eliminatie heeft gelezen of nog op haar wishlist heeft staan, enorm bedanken. Ik denk dat tijd een van de waardevolste dingen is die een mens heeft, en daarom blijft het bijzonder als iemand een paar uur met een boek van mij doorbrengt. Dus bij deze: enorm bedankt! En Vrouwenthrillers, bedankt voor het podium en het interview!
Daniëlle, heel erg bedankt voor je spontane antwoorden!
Anneke
Bezoekersreacties:
|
