Aline in gesprek met Marlen Visser
Door: Aline op 26 juni 2020

De naam van Marlen Visser heb ik wel vaker gehoord zonder dat een boek van haar hand ooit op mijn pad kwam. Maar als interviewer voor Vrouwenthrillers krijg je de leukste kansen! Toen Wendy mij vroeg om ik Marlen wilde interviewen zei ik meteen ja, vooral omdat haar nieuwste thriller Noodlot mij direct aansprak. Dus snel maar kennismaken.





Marlen, ik weet dat Noodlot je derde thriller is, dat je met je vriend in Gouda woont en naast het schrijven manager bedrijfsvoering bent. Mag ik je een paar korte vragen stellen om je beter te leren kennen? 

Wat zijn je hobby’s? 

Lezen, piano spelen, muziek luisteren, samen wandelen in het bos bij ons huisje op de Veluwe, heerlijk uiteten met mijn lief en genieten van mijn (volwassen) kinderen. 

Wat is je favoriete eten? 

Ik ben dol op Indiaas, Thais, Indisch, Surinaams (roti), maar vind een goede pasta ook heerlijk. 

Wat drink je graag op een terras? 

Een lekkere Chardonnay. Of als ik dorst heb een Radler 2.0. 

Houd je van actieve of relaxte vakanties en wat is je favoriete vakantieland? 

Ik houd van afwisseling: ik wil graag veel van de omgeving zien, maar ook uitgebreid kunnen chillen met een goed boek. 

Er zijn te veel bijzondere plekken op de wereld om één land als favoriet te kiezen. Thailand vond ik qua natuur en cultuur prachtig, maar Zuid-Frankrijk heeft ook een heerlijke eigen sfeer. En de eeuwenoude dorpjes in midden-Italië zijn absoluut het bezoeken waard.

Heb je huisdieren? 

Ja, we hebben een Siamese kat, Semmie. Hij is nogal onderzoekend en hing vanaf de dag dat hij mee verhuisde naar Gouda continu in onze gordijnen. Mijn vriend zei op een bepaald moment ‘Choose your battles’ en haalde de gordijnen weg. Nu hebben we weer rust 😊. Hopelijk is het over een tijdje uit zijn (Semmies!) systeem. Dan hangen we ze weer op. 

Welk boek ligt nu op je nachtkastje? 

Het Bloemenmeisje van collega-Moordwijf Anya Niewierra 

En dan wil ik natuurlijk alles weten over je schrijven😊. Je schrijft boeken naast je baan. Ik ben benieuwd hoe je het schrijven ervaart: als een hobby, een tweede baan of anders? 

Inmiddels is het schrijven van boeken voor mij een tweede baan. Niet alleen qua aantal uur dat ik aan het schrijven besteed, maar ook als het gaat om het in de markt zetten van mijn boeken. Het één kan niet zonder het ander in mijn ogen. Beide facetten vragen gerichte aandacht en dus tijd. 

Schrijven is magisch, vind je ook niet? Uit het niets ontstaat het verhaal dat jou meerdere maanden bezighoudt en dat vele mensen zullen lezen. Hoe is dit verhaal ontstaan? Weet je het nog? 

Ik zag enkele jaren geleden een documentaire van Patrick Lodiers over Vrouwenpolder: een gehucht in Zeeland waar de Postcodeloterij-hoofdprijs op de enige postcode van het dorp viel. Waarmee elke inwoner van het dorp winnaar of verliezer was. Dat vond ik een interessant gegeven. In Vrouwenpolder ging het er rustig aan toe. Zeeuwen zijn nu eenmaal nuchter. In het fictieve dorpje Vierschoten is dat een ander verhaal…  

Ik zie meerdere thema's in je boek: schuldgevoel, familiebanden, groomingpraktijken. Welk thema gaat je het meest aan het hart? 

De kwetsbaarheid van (sommige) jonge mensen en de onhandige keuzes die ze in hun onervarenheid of belast door hun ‘rugzak’ kunnen maken. Niet dat ik dat zelf zo heb ervaren (en mijn kinderen gelukkig ook niet), maar het gebeurt regelmatig. 

In het verhaal komt journaliste Evy naar Vierschoten om de dorpsbewoners te interviewen. Er komen best veel namen voorbij, maar het blijft overzichtelijk. Hoe houd je het overzichtelijk voor jezelf? Werk je met schema's of computerprogramma's? Maak je een planning voor het verhaal? 

De enige structuur die ik van tevoren neerzet, is dat ik, steeds in een paar zinnen, tien sleutelscenes beschrijf die er echt toe doen in het verhaal. Een soort piketpaaltjes. Plus de ontknoping die ik op dat moment voor ogen heb. Dat geeft houvast en richting. Natuurlijk kan er onderweg van de ene naar de andere piketpaal iets veranderen. Zolang dat het verhaal sterker maakt, is dat alleen maar goed. Mijn uiteindelijke ontknoping heb ik ook pas tijdens het schrijven bedacht. 

Je eerste twee boeken zijn kort na elkaar verschenen: in 2015 en in 2016. Waarom heeft het zo lang geduurd voor het verschijnen van Noodlot

Ik heb tussendoor een uitstapje gemaakt naar Storytel. Zij vroegen of ik exclusief voor hen een luisterserie wilde schrijven. Een zogenaamde Storytel Original. Heel gaaf om te doen. Latte Macchiato is in de zomer van 2018 gelanceerd. Verder ben ik in 2018 gescheiden en verhuisd en zo’n ‘live event’ kost nu eenmaal tijd, al was het alleen al in praktische zin. 

Noodlot is een pakkende en treffende titel. Heb jij hem zelf bedacht? En wat was eerst: deze titel of een afgerond manuscript? 

Ik heb ‘Noodlot’ zelf bedacht, tijdens het schrijven van mijn boek. Daarvoor had ik als werktitel ‘Een lot uit de loterij’. Ook ‘Lot’ is als titel langsgekomen. Maar ineens schoot ‘Noodlot’ in mijn hoofd en ik vind nog steeds dat deze titel de lading meer dan dekt, kijkende naar de ontknoping. 

Als auteur vraag ik me soms af waarom sommige auteurs meer succes hebben dan de anderen terwijl het niet aan de kwaliteit van hun werk ligt. Heb jij je dat ook wel eens afgevraagd en wat is je mening? 

Er zijn veel auteurs die geweldig goed schrijven, maar dat op een of andere manier niet goed voor het voetlicht kunnen brengen (zij zelf niet, of hun uitgever niet). Ik denk dat het een voordeel is als je over beide kwaliteiten beschikt: goed kunnen schrijven, maar ook in staat zijn om in beeld te komen en verbinding te maken met je lezers. Een investeerder met een flinke zak geld (voor marketing) helpt ook, maar dat is nu eenmaal voor weinigen binnen handbereik. 

Ik zie steeds meer thrillerseries verschijnen en ze zijn populair. Heb jij ooit met het idee gespeeld om een serie te schrijven? 

Nog niet. Meestal ben ik na het schrijven van een boek, waar je vaak 1 of 2 jaar mee bezig bent, toe aan nieuwe personages. Gewoon weer een fris begin. Maar wat niet is kan nog komen. 

Sommige schrijvers zijn ook fervente lezers. De anderen beweren dat ze weinig lezen en helemaal niet tijdens het schrijven van een boek. Tot welke categorie behoor jij? 

Ik heb altijd een boek dat ik op dat moment aan het lezen ben. Maar ik lees niet zo snel. Eenvoudigweg omdat me de tijd ontbreekt naast mijn werk, het schrijven en het geven van schrijfcursussen. Ik lees bijna alleen in bed en aangezien ik vaak pas om half 1 / 1 uur ga slapen, vallen mijn ogen dan al snel dicht. 

Je bent een van de oprichters van Moordwijven, een schrijverscollectief. Is het idee daarvan 'samen staan we sterk'? Werkt dat? 

Het werkt zeker. We hebben allemaal een andere (grote) uitgever achter ons staan, maar toch zijn we geen concurrenten. Onze boeken verschijnen immers nooit precies op hetzelfde moment. Juist door elkaars berichten te delen en samen activiteiten te organiseren, versterken we elkaar en zijn we zichtbaarder voor lezers, boekhandel en media. Daarnaast is het heerlijk om te kunnen sparren met gelijkgestemden. Mijn collega-Moordwijven zijn stuk voor stuk professionele en krachtige dames die ook nog eens heel goed kunnen schrijven. Lees je een Moordwijven-boek, dan weet je dat je een kwalitatief goed en lekker leesbaar verhaal in handen hebt. 

Je schrijft thrillers, dus ik ga ervan uit dat je ook graag thrillers leest. Wat kun je het meest waarderen in een thriller: onverwachte plotwendingen, een onvoorspelbaar einde, een hoge spanningsboog of misschien iets anders? 

Mensen denken vaak dat het schrijven van een thriller relatief eenvoudig is. Niets is minder waar. Je moet de lezer mee laten puzzelen, niet te veel weggeven maar ook niet te weinig en je balanceert voortdurend tussen spanning en geloofwaardigheid. Laat je het verhaal verder escaleren, dan kan de geloofwaardigheid onder druk komen te staan en andersom.

Ik vind het vooral gaaf om de lezer te verrassen met onverwachte plotwendingen. Tot nu toe heb ik veel positieve feedback gekregen op mijn uiteindelijke ontknopingen. Die zien lezers niet aankomen. De recensent van Vrouwenthrillers sprak bij Noodlot van een ‘what-the-fuck-einde’. Daar word ik blij van. 

Je hebt Noodlot door Peter R. de Vries laten proeflezen. Hoe is dat contact ontstaan? Heb je dingen in je manuscript drastisch veranderd naar aanleiding van zijn commentaar? 

Drie jaar geleden zag ik hem zitten op jeugdcomplex De Toekomst bij Ajax. Ik liep naar hem toe en vertelde dat ik een thriller schreef. Ik vroeg hem of ik hem mocht benaderen als ik vragen had. Hij vond het goed en zei dat ik hem kon mailen. Kort voor de afronding van mijn boek -bijna drie jaar later- schoot me dit korte gesprek te binnen en mailde ik hem met de vraag of hij bereid was om mijn verhaal met een kritisch oog te lezen. Tot mijn verrassing mailde hij een dag later dat hij dat wilde doen en een week of vijf daarna zat ik bij hem op kantoor en nam hij twee uur de tijd om me door het manuscript heen te leiden en zijn opmerkingen toe te lichten. 

Ik heb naar aanleiding van zijn commentaar vooral nuances aangepast: enkele politie-technische zaken die niet klopten, maar ook op het vlak van emotie en geloofwaardigheid heb ik dingen aangescherpt. Het was fijn dat hij ook naar het grotere geheel keek. 

Je geeft ook schrijftrainingen, waarschijnlijk ten koste van je eigen schrijftijd. Wat is je drijfveer om dat te doen? 

Ik vind schrijftrainingen geven ongeveer het leukste wat er is. Het geeft zo veel voldoening om mensen die een boek of verhaal willen schrijven op weg te helpen en om te zien hoe hun teksten met een paar eenvoudige aanwijzingen krachtiger worden en uitnodigen om door te lezen. Het inspelen op ieders persoonlijke vragen en het enthousiasmeren, het is allemaal even leuk. Meerdere deelnemers zijn inmiddels gedebuteerd. 

Ik heb gelezen dat je in 2011 begon met schrijven. Als je aan de afgelopen jaren terugdenkt, waar ben je het meest trots op en wat was de grootste teleurstelling?

Ik ben het meest trots op het feit dat het me is gelukt om bij een gerenommeerde uitgever binnen te komen; waarbij je samen hard werkt voor het gemeenschappelijke doel: je boeken in beeld brengen bij zo veel mogelijk lezers.  

Ik kan geen teleurstelling noemen. Alles wat ik de afgelopen jaren heb gedaan heeft bijgedragen aan waar ik nu sta. En het was allemaal even leuk. Mijn advies is altijd: zorg dat de weg naar je doel minimaal net zo leuk is als dat wat je wil bereiken. Want stel dat je dat doel onverhoopt niet haalt, dan heb je in elk geval een leuke en leerzame tijd gehad.  

En natuurlijk willen we weten of je al bezig bent met het schrijven van je volgende boek! 

Nog niet. Ik heb destijds enkele verhaalideeën gedeeld met mijn redacteur van Prometheus, maar ik vind het nu belangrijk om gericht aandacht te besteden aan het in de markt zetten van mijn boek. Anders laat je twee jaar werk uit je handen glippen. En ik vind de marketing veel te leuk om te doen! 

Dank je wel voor een leuk gesprek, Marlen. Je bent op verschillende manieren met het schrijven bezig: als schrijver, schrijfcoach, een van de oprichters van een schrijfcollectief. Ik vond het heel leuk en inspirerend om kennis te maken met jou en met je werk, heel veel succes met Noodlot!

Aline



Bezoekersreacties:
Website Security Test