Robert Bryndza is zijn carrière begonnen als acteur, deze ervaring heeft hem zeker geholpen bij zijn carrière als schrijver. Toneelspelen draait voor een groot deel om dialogen en in zijn boeken is hij goed in het opschrijven van dialogen. Het werk van een auteur beperkt zich niet tot het schrijven. Je moet je volgens Robert ook kunnen presenteren en zelfvertrouwen uitstralen. ‘Je verkoopt niet alleen je boek, maar ook de schrijver’. Tegelijkertijd is het volgens Robert belangrijk om te blijven vasthouden aan je eigen verhaal en aan je ideeën, ondanks de eventuele druk van anderen. De ervaring als een acteur komt hier goed van pas.

De serie over Erika Foster was erg succesvol. Robert wilde daarna een andere serie schrijven en dat werd de serie over Kate Marshall. Dit stuitte wel op wat weerstand, want waarom aan iets nieuws beginnen als je al succes hebt? Na Duivelsbocht wordt zijn volgende boek een standalone. Door het succes van de serie over Kate Marshall heeft Robert laten zien dat hij ook andere dingen kan en daarom was er minder weerstand toen hij een standalone wilde schrijven.

In een boek met een politiekorps is er deels al een duidelijke structuur met verschillende rangen en personages. Robert haalt vervolgens de inspiratie voor de karakters van de personages uit mensen die hij gedurende zijn leven ontmoet heeft.

Volgens Robert zit het verschil tussen Erika Foster en Kate Marshall voor een belangrijk deel in hun cultuur en achtergrond. Erika Foster komt uit Oost-Europa en is een stuk directer dan Kate. Ook heeft ze een zwaarder leven gehad dan Kate tot nu toe. De inspiratie voor Erika haalt hij voor een deel uit de mensen die hij kent in Slowakije waar hij woont. Kate is wat gereserveerder zoals veel Britten zijn. Naast die verschillen zijn er ook overeenkomsten. Beide zijn ze volhardend in het bereiken van de doelen die ze zich gesteld hebben.

We vragen Robert ook naar zijn favoriete personage. Dit is Moss, de Britse collega van Erika Foster. Ze is warm en zorgt voor humor. Als we het hebben over de serie rondom Kate Marshall en de interactie tussen Kate en Tristan geeft Robert aan dat dit goed werkt, omdat er nooit liefdesgevoelens zullen ontstaan tussen de twee en Kate als een soort moeder is voor Tristan. Hun verschillen zorgen voor voldoende interessante chemie.

Het kiezen van een titel en een cover is belangrijk. Het eerste deel van Erika Foster wilde Robert Het meisje in het ijs noemen, maar dat leek erg op het recent gepubliceerde boek Het meisje in de trein van Paula Hawkins. Toch paste deze titel zo goed dat het wel Het meisje in het ijs werd. De volgende boeken kregen in de Engelse taal allemaal titels met twee woorden. Voor de laatste boeken heeft Robert zelf de titels uitgekozen, omdat hij zijn boeken in de Engelse taal nu in eigen beheer uitgeeft. De titel kiest hij als het boek bijna af is. Dat was niet het geval met het derde deel van de serie over Kate Marshall, Vallend duister. De uitgever had al eerder een titel nodig en dus was deze titel er voordat het boek vorm kreeg. De titel diende dus als inspiratiebron.

Ook de cover is van belang om op te vallen in de boekhandel. Covers zijn volgens Robert ook aan trends onderhevig. Covers van twintig jaar geleden zien er totaal anders uit dan nu. Ook in kleuren zijn er trends. Geel en rood komen nu veel voor en felle kleuren. Ook wordt er meer rekening gehouden met aantrekkelijke covers voor digitale lezers.

Toen Robert jong was las hij graag Stephen King en Dean Koontz. Ook Sue Townsend had een grote invloed op hem. Lezen voor het plezier is lastiger gevonden, vooral thrillers, omdat hij de boeken meer bestudeert dan dat hij ervan geniet. Hij leest nog steeds wel graag de boeken van Robert Gallbraith. Verder leest hij vooral science fiction en non-fictie. Ooit heeft Robert de wens om een science fiction boek te schrijven.

Robert luistert graag naar podcasts en er zijn veel podcasts over onopgeloste zaken over vermiste kinderen, zoals bijvoorbeeld Madelein McCann. Hier haalde hij zijn inspiratie uit voor Duivelsbocht. Wat zou er gebeurd kunnen zijn met zo’n meisje? De locatie waar het zich afspeelt, is Dartmoor waar hij vroeger veel op vakantie ging met zijn ouders.

In Duivelsbocht heeft Robert minder aandacht besteed aan de persoonlijke verhaallijnen rondom Kate en Tristan. ‘Veel lezers van thrillers geven de voorkeur aan actie en niet teveel details. In de vorige delen heb ik al veel aandacht besteed aan hun achtergrond. In volgende delen zal dit wel weer meer naar voren komen.’ De grootste uitdaging in Duivelsbocht was om het einde geloofwaardig te maken. Robert is van plan om nog vele delen over Kate Marshall te schrijven, maar eerst volgt de standalone.

Slowakije of Groot Brittannië? Zonder te twijfelen Slowakije. Robert woont al lang in Slowakije en voelt zich eigenlijk meer Europees en minder Brits. Zeker sinds de Brexit is Groot Brittannië meer op zichzelf gericht en daar voelt Robert zich minder prettig bij.

Papieren boeken of e-boeken? ‘E-boeken, omdat ik niet zo goed kan zien en het lezen op een e-reader is makkelijker vanwege het licht en de mogelijkheid om de grootte van de letters aan te passen.’ Toch heeft hij nog steeds een grote collectie papieren boeken, omdat hij het gevoel van papieren boeken fijn vindt.

Thuis blijven of op vakantie? Beide

Detective of crimineel voor een week? Crimineel. ‘Ik heb zoveel boeken geschreven over misdaden en ik wil graag weten of ik er ook mee weg kan komen.’ Tegelijkertijd wil Robert geen misdaden plegen.

Vechten of vluchten? Vluchten, maar het hangt wel af van de situatie. Als het gaat om de veiligheid van anderen dan zal hij vechten voor de ander.

Lot of verantwoordelijk voor je eigen daden? Toen Robert jonger was, geloofde hij meer in het lot. Nu hij ouder is en zo hard gewerkt heeft voor zijn succes gelooft hij meer in verantwoordelijk zijn voor je eigen daden.

Trots op wie je bent of wat je hebt bereikt? Beide. ‘Ik ben trots op wat ik heb bereikt. Er zijn zoveel keren geweest dat ik het op had kunnen en willen geven, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb er veel voor over gehad om mijn doelen te bereiken. Zeven of acht jaar lang had ik nauwelijks geld en dat was heel moeilijk. Ik ben ook trots op wie ik ben. De omgeving waarin ik opgroeide was niet makkelijk voor homo’s. Het was eenvoudiger geweest om mijn geaardheid te verbergen. Het vergde moed om te leven zoals ik wilde leven.’

Vroege vogel of nachtuil? ‘Vroeger was ik meer een nachtuil, nu sta ik op tijd op rond 7.30 uur en start ik met schrijven om 9.00 uur. Als schrijver moet je veel discipline hebben.’

Wij bedanken Robert voor het leuke gesprek en we kijken uit naar de vele verhalen die hij nog met ons lezers gaat delen in de toekomst.